چکیده امروز با ورد به هزاره سوم و گسترش فناوری های جدید اطلاعات و ارتباطات جوامع دچار تغییرات بنیادین و اساسی شده اند، طی 20 سال گذشته رویکرد جهانی به سمت و سوی جامعه اطلاعاتی حرکت کرده است و امروزه جامعه ای پیشرفته تر است که به لحاظ اطلاعاتی سرعت و قابلیت بیشتری در تولید و تبادل اطلاعات داشته باشد،بنابراین توسعه ی فناوری اطلاعات در کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ایران با چالشها و موانع متعددی روبرو است، برخی از استانها چالشهای اولیه و مقدماتی را پشت سر گذاشته و در حال چاره اندیشی برای رفع چالشهای بزرگ و موانع عمده هستند و این موضوع از جهات زیادی می تواند نگران کننده باشد، بنابراین شناسایی این چالشها، تحلیل ،تفسیر و تبیین دلایل آن با هدف افزایش شتاب توسعه از اهمیت خاصی برخوردار است. با این توصیف و با عنایت به اینکه اموختن از تجارب سایرین می تواند روند آزمون و خطا را کاهش دهد و با توسعه ی یادگیری الگوی فرآیند رسیدن به آرمانها و اهداف را تسهیل نماید در پایان نامه حاضر محقق سعی دارد تا عوامل موفقیت دفاتر خدمات ارتباطی را به صورت موردی در استان سیستان و بلوچستان مورد بررسی قرارد داده و با تحلیل دلایل آن چارچوبی برای توسعه و کاربری فناوری اطلاعات و علل موفقیت دفاتر خدمات ارتباطی ارائه نماید و در پایان نیز پیشنهاداتی در جهت توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات و موفقیت هر چه بیشتر دفاتر خدمات ارتباطی مطرح شده است. هدف از انجام این پژوهش عوامل موفقیت دفاتر خدمات ارتباطی از دید شهروندان در استان سیستان و بلوچستان براساس مولفه های تعریف شده رضایت در این دفاتر با استفاده از مدل musa ( تحلیل چند معیاره رضایت) است. به علت اهمیت موضوع ارتباط با مشتری، حفظ مشتری و تأمین رضایت او که مولفه های اصلی بازاریابی رابطه مدار است مطالعات بسیاری در زمینه رضایت مشتریان در سراسر دنیا انجام شده است. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بوده و با استفاده از ابزار پرسشنامه اطلاعات لازم جمع آوری شده است. مدل استفاده شده در پژوهش براساس مفهوم اصلی کیفیت اطلاعات و کیفیت سیستم و کیفیت خدمات شکل گرفته است. نتایج بدست آمده از این پژوهش بر موفقیت دفاتر خدمات ارتباطی از دیدگاه شهروندان دلالت دارد، بیشترین کاربرد این پژوهش برای مراکز علمی و تحقیقاتی ،شرکت مخابرات، شرکت پست و دفاتر خدمات ارتباطی می باشد.

با رشد روزافزون جمعیت، یکی از مسائل پیش روی بشر تأمین غذا و رسیدن به کشاورزی پایدار است که یکی از اقدامات اولیه رسیدن به آن، زهکشی زمین های تحت کشت است. روش های مختلف زهکشی افقی، قائم و حائل سال هاست به عنوان روش های مرسوم و متعارف کنترل سطح ایستابی و شوری مورد استفاده قرار می گیرند و کمک زیادی به افزایش تولیدات کشاورزی کرده اند. این سیستم ها با وجود مزایای زیاد، دارای اشکالاتی نیز هستند که می توان به سرمایه احداث و نگهداری بالا و مشکلات زیست محیطی افزون این سیستم ها اشاره کرد. بنابراین روش های دیگر برای کنترل سطح ایستابی که هزینه ی سرمایه گذاری و نگهداری پایین تری داشته و از نظر زیست محیطی قابل قبول باشد نسبت به روش های فوق برتری دارد. یکی از گزینه های جایگزین مناسب در این زمینه زهکشی خشک است که کم هزینه تر بوده و نیز با محیط زیست سازگارتر است. در واقع زهکشی خشک یک سیستم طبیعی است که توسط تبخیر از مناطق نکاشت، به عنوان یک روش ممکن برای کنترل شوری خاک استفاده می شود. این روش نیاز به نکاشتن و آیش بودن بخشی از زمین های تحت کشت را دارد و باقی زمین برای تولیدات کشاورزی استفاده می شود. در منطقه آیش، آبیاری صورت نمی گیرد در حالیکه در مناطق باقی مانده روش-های متداول آبیاری انجام می شود. برای انجام این روش لازم است که سطح ایستابی کم عمق و میزان تبخیر بالا باشد که این شرایط مناطق خشک و نیمه خشک است. یکی از مهم ترین مبانی طراحی این سیستم، تعیین نسبت کاشت به نکاشت است که هدف اصلی این پایان نامه است. برای انجام این پروژه یک مدل فیزیکی از جنس پلکسی گلاس به طول 60 سانتی متر، عرض 20 سانتی متر و ارتفاع 50 سانتی متر طراحی و اجرا گردید که نیمی از آن آبیاری و نیمی دیگر به صورت نکاشت رها شد و در طول انجام آزمایش مقدار آبیاری و تبخیر توسط ترازو اندازه گیری شد. اندازه گیری ها کمترین میزان تبخیر را 7/2 میلی متر بر روز نشان داد، این مقدار زمانی ثبت شد که خاک پوشیده از نمک شده بود. این عدد نزدیک به ضریب زهکشی متداول در طراحی سیستم های زهکشی است. بنابراین با کمترین ریسک می توان نسبت 50 درصد کاشت به 50درصد نکاشت را توصیه کرد ولی می توان با یک مدیریت جمع آوری به موقع نمک روی سطح خاک، مقدار کاشت را به بیشتر از 50 درصد افزایش داد.