تحقیقات نقش تعامل زبان آموز را به عنوان یک ساختار بیرونی و یا چند بعدی بر روی عملکرد تحصیلی نشان داده است. البته، مطالعات اندکی رابطه تعامل درونی زبان آموزان با معدل کل تحصیلی را بررسی کرده اند. هدف از این تحقیق، بررسی رابطه تعامل شناختی و عاطفی با عملکرد تحصیلی زبان آموزان انگلیسی است. به این منظور، یک پرسشنامه 40-موردی شناختی و عاطفی (caeq)، طراحی و روایی سنجی (?=.91) شده، روی 312 نفر از دانشجویان زبان انگلیسی (222 زن و 90 مرد) اجرا شد. در این تحقیق جهت و توان رابطه بین تعامل درونی زبان آموزان با معدل بررسی شد. علاوه بر این، نوع تعامل به عنوان پیش بینی کننده برتر موفقیت زبان آموزان مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، تاثیر ویژگی های زبان آموزان (سن، جنس و سال تحصیلی) بر رابطه وتوان پیش بینی بررسی شد. نتایج ضریب همبستگی نشان داد که رابطه قوی منفی بین تعامل درونی و معدل کل تحصیلی وجود دارد. به عبارت دیگر, معدل کل تحصیلی بالاتر برابر با میزان کمتر تعامل شناختی و عاطفی بود. تحلیل رگرسیون، تعامل شناختی را به عنوان پیش بینی کننده اصلی موفقیت زبان آموزان نشان داد. تاثیر ویژگی های زبان آموزان بر ارتباط و پیش بینی، نیز محدود بود. یافته های این تحقیق، مفاهیمی برای مدیران و معلمان زبان انگلیسی در به کارگیری تکنیک های آموزشی خاص به منظور تقویت تعامل درونی زبان آموزان ارائه می کند. واژه های کلیدی: : تعامل شناختی , تعامل عاطفی, نتیجه عملکرد تحصیلی