فعالیتهای که بشر امروزی برای دستیابی به رفاه و توسعه اقتصادی و اجتماعی انجام داده است محیط زیست را تخریب کرده و چنان تغییراتی در آب و هوای زمین بوجود آورده که قابلیت سکونت کره خاکی و سلامت و حیات انسان را با خطرات جدی مواجه کرده است از این رو نگرش نوینی در جهان مبنی بر لزوم بازگشت انسان به همزیستی مسالمت آمیز با ببعت مطر شده است . در این میان اسلام به عنوان آخرین دین الهی جهانشمول و زمانشمول حامل مکتب زیست محیطی جامعی است که با اصول اعتقادی متعدد و اصول علمی متنوع خویش بیانگر معیارهای درست اندیشیدن و درست عمل کردن در عرصه مسایل محیط زیست می باشد . لذا در این پژوهش به دنبال آن بوده ایم که بحث حفظ ، حرمت و ممنوعیت تخریب و آلودگی محیط زیست و مسئولیت های مدنی و کیفری ناشی از تعدی به محیط زیست را با رویکردی به فقه و حقوق موضوعه ایران بررسی نماییم . در فقه با توجه به آیات و روایات فراوانی مبنی بر حفظ محیط زیست و ممنوعیت تخریب آن به صورت صریح و غیر صریح همچون آیه 14 سوره روم ، 14 سوره هود ، 14 سوره اعراف و برخی قواعد فقهی چون قاعده لاضرر ، قاعده اتلاف ، اصل ضمان پرداخته و در حقوق ایران قوانینی مبنی بر قانون کیفری محیط 4111 ، قانون حفاظت و بهسازی /41/ زیست قانون شکار مصوب 1 4111 و ... مسئولیت های ناشی از /1/ محیط زیست مورخ 12 تعدی به محیط زیست و ممنوعیت تخریب آن را تا حد توان بیان نموده ایم .

اعتقاد به سریان کمالات وجودی از قبیل حیات، علم، قدرت، اراده ، تکلم .... در تمام مراتب هستی اعم از مادی و مجرد از اصول مسلم و پذیرفته شده در «حکمت متعالیه» است. در دوران معاصر، دانشمندان علوم تجربی با تحقیقات گسترده در مورد برخی مواد و اشیای ظاهرا بی جان مانند آب، وجود نوعی شعور و آگاهی را در آنها به اثبات رسانده اند، این در حالی است که قرن ها پیش اندیشمندان و حکمای مسلمان مانند صدرالمتألهین شیرازی با الهام از آیات نورانی قرآن کریم و با براهین عقلی به اثبات سریان علم و آگاهی در میان اشیای مادی پرداخته بودند، در قرآن کریم آیات فراوانی وجود دارد که بر وجود علم و شعور در همه اشیاء به خصوص اشیای مادی دلالت می کند مانند آیاتی که در آنها از تسبیح عمومی همه مخلوقات اعم از مادی و مجرد سخن به میان آمده است چرا که تسبیح فرع علم و شعور است و تا علم و شعور در کار نباشد آن هم محقق نمی شود. صدر المتألهین شیرازی نیز با استفاده از اصولی چون«شوق هیولی به صورت، اصالت ، بساطت، وحدت تشکیکی وجود، رابطه موجودات طبیعی با آثار و غایاتشان و اینکه همه مخلوقات مظاهرذات و مجالی صفات حضرت واجب تعالی هستند. به اثبات سریان علم و آگاهی در همه مراتب هستی به خصوص در اشیای مادی پرداخت. گر چه این مسئله یعنی مساوقت علم و وجود یکی از دیدگاههای فلسفی حکمت متعالیه است ولی به نظر می رسد که این نظریه با اصل تجرد علم و ادراک که مقبول صدر المتألهین است در تعارض آشکار قرار دارد و در نتیجه، این سوال پیش می آید که آیا اعتقاد به وجود نوعی ادراک در اجسام به معنای مادی بودن ادراک است؟ و اگر چنین نیست پس چگونه موجود مادی محض دارای علم و ادراک است؟ در این پژوهش تلاش می کنیم تحلیل فلسفی از اصل تجرد علم و اصل مساوقت وجود با علم به دست آوریم و سازگاری آن دو را با یکدیگر بررسی کنیم.