سوخت های فسیلی بیش از 81 درصد انرژی مصرفی دنیا و بیش از 97 درصد انرژی ایران را تأمین می کنند. با توجه به مسئله پایان پذیر بودن این منابع و آلودگی که برای محیط زیست دارند باید جایگزینی برای آن ها انتخاب شود. انرژی های نو جایگزینی مناسبی برای سوخت فسیلی می باشند. هدف این پژوهش مطرح نمودن ایده ی تشکیل بازار اعتبار انرژی تجدید پذیر به عنوان یک ابزار نوین و مبتنی بر بازار جهت کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از تولیدات برق و سازوکاری در جهت افزایش سهم انرژی های نو در سبد انرژی کشور است. برای این منظور، ابتدا با توجه به شرایط کنونی صنعت برق کشور، فرض شده شرکت های برق منطقه ای، تولیدکننده و مصرف کننده برق می باشند. بنابراین سبد استاندارد انرژی تجدید پذیر(rps)، با توجه به اهداف توسعه انرژی نو در برنامه پنجم توسعه، 10 درصد از مصرف هر شرکت برق منطقه ای تعیین شده است. همچنین پتانسیل های انرژی تجدید پذیر در شرکت های برق منطقه ای برآورد شده است .در ادامه کارایی زیست محیطی هر منطقه با استفاده از روش تحلیل پوششی دادها(dea) تخمین زده شده است که نتایج نشان از تفاوت کارایی مناطق مختلف و در نتیجه تفاوت هزینه های دستیابی مناطق مختلف به سبد انرژی تجدید پذیر دارد. سپس با توجه سهم عمده انرژی خورشیدی از پتانسیل های انرژی تجدید پذیر با استفاده از روش تحلیل هزینه – فایده به وسیله نرم افزار comfar به ارزیابی اقتصادی یک نیروگاه خورشیدی یک مگاواتی با سناریوهای مختلف در شرکت های برق منطقه ای پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که احداث نیروگاه خورشیدی در برخی شرکت های برق منطقه اقتصادی می باشد بنابراین تولید برق تجدید پذیر در این مناطق نسبت به سایر مناطق هزینه پایین تری دارد و این مناطق با تأمین برق سبز بیشتر از نیاز خود می توانند اعتبار مازاد بر نیاز دریافت و در بازار اعتبار انرژی تجدید پذیر به سایر مناطق بفروشند.