بهبود در توزیع درآمدها و مبارزه با فقر و کاهش نابرابری، جز اهداف عمده راهبرد توسعه اقتصادی، اجتماعی و از وظایف مهم دولت ها محسوب می شود. همچنین با توجه به نقش سلامت در زندگی انسان ها و اهمیت آن در هدف توسعه اقتصادی و اجتماعی، که در نهایت به رشد و بهبود توزیع درآمد می انجامد، می توان گفت که توجه به بخش سلامت از اولویت های کشورهای درحال توسعه و بخصوص ایران است و تعیین هزینه ها در این بخش و اصلاح ساختار بخش سلامت در کشور امری اجتناب ناپذیر و کاملا ضروری است. دولت ها به منظور مبارزه با فقر و نابرابری اجتماعی و اقتصادی، گسترش عدالت توزیعی از طریق توسعه آموزش و بهداشت رایگان را مورد توجه قرار می دهند. لذا هزینه های که دولت ها در بخش بهداشت انجام می دهند به نوعی سیاست های حمایتی دولت جهت ارتقای کیفیت زندگی و افزایش رفاه گروه های درآمدی پایین می باشد. با این وجود تاکنون در زمینه تاثیر مخارج بهداشتی دولت بر توزیع درآمد چه به صورت نظری و چه به صورت تجربی پژوهشی در داخل صورت نگرفته است. لذا هدف اصلی در این پژوهش تحلیل اثر مخارج بهداشتی دولت بر توزیع درآمد بین استان های مختلف کشور در سال های 1388-1379 با توجه به شرایط اقتصادی استان ها می باشد. بدین منظور ابتدا با استفاده از اطلاعات مقطعی توزیع درآمد(هزینه)، ضریب جینی به تفکیک استان های کشور با روش پارامتریک برآورد شده است. سپس برآورد مدل با روش gls و در چهارچوب سیستم panel و روش اثرات ثابت انجام می شود. نتایج برآورد بیانگر اثر مثبت تخصیص بیشتر مخارج بهداشتی دولت بر بهبود الگوی توزیع درآمد می باشد. به این مفهوم که دولت توانسته با سرمایه گذاری در بخش بهداشت از طریق ارتقای سطح سلامت جامعه توزیع درآمد استانی را بهبود بخشد. همچنین تولید ناخالص داخلی، نرخ تورم، سرمایه آموزشی و سرمایه فیزیکی نیز باعث کاهش نابرابری درآمدی می شوند، اما نرخ بیکاری سبب افزایش نابرابری درآمدی می شود.