هدف از این پژوهش به فرمان در آوردن رفتار سازه با به کارگیری چند نیروده در ساختار کنترل است. رابطه سازی میان نیروی کنترلی نیروده ها به گونه ای است که پاسخ های سازه کمینه گردند. در این راستا چندین شیوه ی نو پیشنهاد می شوند. در این راه کارها، مکان بهینه ی نیروده ها با حسابگر ارثی مشخص می گردد. برای پیش بینی شتاب زمین از شبکه ی عصبی در سامانه های کنترلی بهره جویی می گردد. در فصل پنجم این گزارش، دو نیروده در ساختار کنترل به کار رفته اند. رابطه ی میان نیروده ها به گونه ای بر پا می گردد که نیروی وارد بر مود یکم سازه صفر شود. این پیوند به کمک تحلیل مودال در دسترس قرار می گیرد. شبکه ی عصبی به کار رفته در این جا به صورت روی خط آموزش می بیند. برای ارزیابی این روش، چندین نمونه ی عددی با این فن به فرمان در می آیند. بررسی پاسخ های سازه نشان دهنده ی توانایی مناسب روش در به فرمان آوری رفتار سازه های کوتاه و میان مرتبه است. بنابراین، شیوه های دیگری برای کنترل سازه های بلند پیشنهاد شده است. ساختار کنترلی به کار رفته در این راه کارها از گونه ی حلقه ی باز است. شبکه ی عصبی به شکل خارج خط آموزش می بیند. همچنین، در سامانه ی کنترلی از سه، چهار و پنج محرک بهره جویی شده است. با افزایش شمار محرک ها، فرآیند کنترلی نتیجه ی بهتری در بر دارد.