توالی نسبتاً کاملی از نهشته های کرتاسه بالایی در ناحیه اختیار آباد، در غرب کرمان وجود دارد. لیتولوژی این برش اساساً شامل مارن ها و آهک مارنی سنومانین-تورونین و نیز آهک های ستیغ ساز سنونین می باشد. نهشته های مارنی خود به دو بخش مارن های هنوج زیرین و مارن های هنوج بالایی تقسیم شدند. یک میان لایه آهکی سرشار از دوکفه ای اگزوژیرا دار این دو بخش را از یکدیگر تفکیک می سازد. نهشته های مذکور از نظر بیواستراتیگرافی، پالئواکولوژی و کمواستراتیگرافی مورد بررسی قرار گرفتند. تعداد 16 جنس و گونه از استراکدها و 7 جنس از فرامینیفرها در لایه های هنوج زیرین و فوقانی شناسایی شدند. همچنین تعداد 13 جنس و گونه از فرامینیفرها در میان لایه آهک مارنی اگزوژیرا دار و آهک های ستیغ ساز سنونین شناسایی گردیدند. تغییرات نسبت درصد استراکدهای پلاتی کوپید به پودوکوپید در مرز سنومانین-تورونین، در ناحیه هنوج نشان می دهد که بر خلاف سایر نقاط جهان، حوادث این مرز تاثیر چندانی بر روی استراکدهای این ناحیه نداشته است. مطالعات انجام شده همچنین نشان می دهند که فرامینیفرها بیشتر از استراکدها از حوادث مربوط به این مرز متاثر شده اند. علاوه بر این، مطالعات کمواستراتیگرافی نشان دهنده یک جهش مثبت در کربن 13، مشابه با سایر نقاط جهان، می باشد. تغییرات این منحنی کاملاً با تنوع و فراوانی ماکروفسیل ها مطابقت دارد. حداکثر مقادیر این منحنی در میان لایه اگزوژیرا دار مشاهده می شود. بر اساس داده های کمواستراتیگرافی مرز سنومانین-تورونین در بخش بالایی مارن های هنوج فوقانی قرار دارد، در حالی که بر اساس مطالعات دیرینه شناسی این مرز می بایستی در میان لایه آهکی قرار داده شود. مطالعات انجام شده نشان می دهد که حادثه مرز سنومانین-تورونین، بر خلاف ماکروفسیل ها، بر روی میکروفسیل ها تاثیر چندانی نداشته است، به عبارت دیگر یک انقراض انتخابی در این مرز، در ناحیه هنوج رخ داده است.