در تحقیق حاضر سعی شده توضیحاتی در زمینه نحوه و چگونگی ارتباط و نامه نگاری در عهد باستان داده شود. همچنین آگاهی از این موضوع که آیا واقعاً در آن زمان ارتباطی با اقوام مختلف وجود داشته یا خیر و اینکه این ارتباطات به چه صورت یا صورت هایی بوده است؟ در این تحقیق، عهد باستان از زمان ایلامی ها تا جنگ های اعراب و ایرانیان در زمان ساسانیان مورد بررسی قرار گرفته است. موارد مورد بررسی عبارت است از: پست یا چاپار، راه ها، تجارت و بازرگانی، مهرها، سفرا و ارتباط با دیگر کشورها. اهداف: پیدا کردن انگیزه ارتباط شهری-روستایی در ایران باستان، وجود راه های مرتبط و غیر مرتبط به هم بین شهرها و تعریف جاده ها و اهمیت استراتژیکی آنها، تعریف رابطه حاکمیت و حکومت و مردم و انگیزه ارتباطات پیدا کردن، وسایل نقلیه جهان باستان جهت ارتباط اعم از اسب، شتر و غیره روش پژوهش: توصیفی، تشریحی و تحلیلی بوده است. نتیجه کلی : امپراتوری پهناور ایران از همان ابتدا علاقه زیادی به ارتباط برقرار کردن با دیگر مناطق داشته اند. در حقیقت پادشاهان ایران برای تحکیم امپراتوری خود در سرزمین ایران مجبور بودند بدنبال وسایل ارتباطی مختلف باشند که به این وسیله بتوانند از حوادث و اتفاقات سراسر امپراتوری و دیگر نقاط آگاهی پیدا کنند تا تصمیمات درست اتخاذ نمایند. چیزی که باید مورد توجه قرار گیرد این است که ارتباطات تنها در درون امپراتوری نبوده و خارج از آن را نیز شامل می شد. از طریق همین ارتباطات بود که مردم ایران با فرهنگ ها و تمدن های مختلف آشنا شدند و همین امر باعث پیشرفت علمی و فرهنگی مردم آن زمان شد. واژه های کلیدی: ارتباطات، نامه نگاری، جاده ها، وسایل ارتباطی، ایران باستان