هدف این تحقیق بررسی رابطه بین شیوه های فرزند پروری والدین با کمال گرایی و خود تنظیمی و مقایسه آن در دانش آموزان خانواده های تک فرزند و چند فرزند بوده است. به این منظور 486 دانش آموز دختر مقطعه متوسطه با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. به منظور بررسی، از پرسشنامه کمال گرایی چند بعدی (mps) ، مقیاس یادگیری خودتنظیمی( پنتریچ و دی گروت، 1990)، پرسشنامه فرزند پروری( بامریند،1973 ) استفاده گردید. یافته های پژوهش نشان داد بین شیوه فرزندپروری والدین با خودتنظیمی و کمال گرایی دانش آموزان همبستگی معنادار وجود دارد به بیان دیگر بین شیوه فرزندپروری اقتدارگرا و خودتنظیمی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد و بین شیوه فرزندپروری استبدادی و سهل گرا و خودتنظیمی رابطه منفی وجود دارد بین کمال گرایی خودمحور و جامعه محور و شیوه فرزند پروری اقتدارگرا و استبدادی رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. همچنین نتایج به دست آماده با استفاده از روش آماری ( t) نشان داد که بین شیوه فرزندپروری با کمال گرایی و خودتنظیمی در خانواده های تک فرزند و چند فرزند تفاوت وجود دارد. به طور کلی، تعامل عاطفی والدین با فرزندان تأثیر قابل توجهی بر رشد مهارت های خود تنظیمی و کمال گرایی فرزندان دارد و از آن جا که والدین اولین معلمان فرزندان هستند و تأثیر پذیری فرزندان در اوایل کودکی از والدین که اولین الگوهای آن ها می باشند بسیار زیاد است، والدین می توانند با اتخاذ رویه های صحیح تربیتی در برخورد با فرزندان از تأثیر پذیری خود حد اکثر استفاده تربیتی را بکنند.