هدف از این تحقیق تعیین رابطه بین خودکارآمدی معلم و ادراک دانش آموز از جو کلاس با راهبردهای خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه و مقایسه آن در دانش آموزان مدارس تیزهوشان و عادی شهر تهران بوده است. جامعه تحقیق شامل دو گروه معلمان و دانش آموزان دختر پایه اول متوسطه مدارس تیزهوشان و عادی شهر تهران در نیمسال دوم تحصیلی 91-90بود. درمدارس تیزهوشان با استفاده از روش تمام شمار کل معلمان پایه اول متوسطه 5 مدرسه را که شامل 70نفر بودندانتخاب کردیم. از طرفی از بین همین مناطق همین تعداد مدرسه عادی به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب و 70نفر معلم انتخاب شدند. سپس در کلاس این معلمان به تفکیک 4 دانش آموز انتخاب شدند. به طور کلی نمونه شامل 140 معلم و 560 دانش آموز بود. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه خود کارآمدی معلم تشانن موران وولفولک (2001)، پرسشنامه در این کلاس چه می گذرد فراسر، فیشر و مک روبی (1996)، و پرسشنامه خودتنظیمی یادگیری پینتریچ و دی گروت (1990) استفاده گردید. تحلیل یافته های های پژوهش که با روش های آماری رگرسیون چندگانه انجام گرفت نشان داد بین خودکارآمدی معلم و ادراک دانش آموز از جو کلاس با راهبردهای خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان مدارس تیزهوشان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد ، همچنین رابطه مثبت و معناداری بین خودکارآمدی معلم و ادراک از جو کلاس با راهبردهای خودتنظیمی دانش آموزان عادی نشان داده شد. داده های آماری که برای مقایسه دانش آموزان مدارس تیزهوشان و عادی در زمینه این رابطه به دست آمدند نشان دادند که،در رابطه بین باورهای خودکارآمدی معلم و ادراک دانش آموزان از جو کلاس با راهبردهای خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان مدارس تیزهوشان و عادی تفاوت معنادار وجود دارد.