منطقه مورد مطالعه در جنوب شهرستان همدان واقع شده است. چهار فابریک استروماتیک، چین خورده، افتالمیتیک و پتیگماتیک در دره سیمین به صورت غالب و در مقیاس قابل توجهی دیده می شوند. بر اساس آزمون های تعیین خصوصیات فیزیکی، مقدار درصد تخلخل و شاخص جذب آب در میگماتیت های منطقه مورد مطالعه کم (حدود 1%) می باشد. بر اساس رده بندی گمبل، تمامی میگماتیت ها در رده دوام خیلی مقاوم و بر اساس رده بندی فرانکلین و چاندرا، تمام نمونه ها در رده دوام شدیداً مقاوم قرار می گیرند. بر اساس آزمایش مقاومت فشاری تک محوری، فابریک استروماتیک بالاترین مقاومت فشاری را دارا می باشد و در رده سنگ های با مقاومت فشاری بالا قرار می گیرد. در تمامی فابریک ها مقدار مقاومت فشاری تک محوری در جهت (a) بیشترین مقاومت را نشان می دهد ولی در جهت (b و c) به علت انیزوتروپ بودن این سنگ ها و همچنین به علت پیچش های موضعی در بخش لوکوسوم و وجود کانی های ورقه ای مانند بیوتیت و مسکویت در بخش مزوسوم، مقدار مقاومت فشاری تک محوری قابل پیش بینی نمی باشد. در سنگ های میگماتیتی، هنگامی که در امتداد محور a بارگذاری صورت می گیرد، بیشتر گسیختگی ها از الگوی برشی تبعیت می کنند. بارگذاری در امتداد محور b غالباً گسیختگی های کششی و برشی چندگانه را موجب می شود. بیشتر الگوهای گسیختگی، هنگامی که بارگذاری در امتداد محور c صورت گیرد از نوع کششی چندگانه خواهد بود. ضخامت و پیچ خوردگی های بخش لوکوسوم میگماتیت ها در ایجاد الگوی گسیختگی این سنگ‏ها بسیار تعیین کننده است. مقدار افت وزنی در آزمایش سلامت سنگ کمتر از 1% است که این موضوع حاکی از مقاومت بالای این گروه از سنگ ها در برابر عوامل جوی می باشد. فابریک های چین خورده و استروماتیک بیشترین مقدار درصد افت وزنی در برابر محلول سولفات منیزیم و سولفات سدیم را در مقایسه با دیگر فابریک ها نشان می دهند که علت آن می تواند تخلخل بیشتر این دو فابریک در مقایسه با سایر فابریک ها باشد. آزمایش ذوب و انجماد بر روی میگماتیت های منطقه حاکی از مقاومت بالای این گروه از سنگ ها در برابر عوامل جوی می باشد.