درجه محافظه کاری که در رفتار گزارشگری مشاهده می شود به احتمال زیاد بین شرکت ها متفاوت است.خصوصیاتی در شرکت هاوجود دارد که به طور قابل قبولی می توانند رفتار شرکت ها را در رابطه با این که سطح محافظه کاری بیشتر یا کمتری را انتخاب کنند، توضیح دهند. از جمله این عوامل و خصوصیات می توان رقابت، سطح رشد شرکت، اهرم، ریسک شرکت و قابلیت پیش بینی سود در شرکت را نام برد. این پژوهش به شناسایی عوامل موثر بر سطح محافظه کاری با توجه به خصوصیات شرکت ها می پردازد. برای این منظور، داده های 200 سال- شرکت در دوره زمانی 1385 تا 1389 مورد بررسی قرار گرفته است. برای محاسبه ی محافظه کاری، از معیار دیچو و تانگ (2008) و داده های فصلی 40 شرکت از سال 89-79 استفاده شده و محافظه کاری حسابداری برای سال های 1385 لغایت 1389 به روش رولینگ و سری زمانی برای هر شرکت بدست آمده است.به منظور بررسی ارتباط بین میزان رقابت و سطح محافظه کاری، از چهار متغیر برای سنجش رقابت استفاده گردیده است که عبارتند از نسبت درآمد به هزینه های عملیاتی(pc)، اندازه بازار، هزینه های ورودی و میزان تمرکز صنعت. نتایج این بخش حاکی از آن است که بین محافظه کاری و اندازه بازاررابطه منفی و معنادار وجود دارد و ارتباط بین محافظه کاری و pc و نیز دو متغیر رشد شرکت و اهرم مالی مثبت و معنا دار است. همچنین نتایج نشان می دهد که رابطه ی محافظه کاری شرکت باهزینه های ورودی، میزان تمرکز صنعت، ریسک شرکت و قابلیت پیش بینی سود آن، معنادار نمی باشد.