این تحقیق به بررسی ارزش دارایی نامحسوس و ارائه مدلی برای پیش بینی آن در ایران می پردازد. اینکه دارایی نامحسوس در بازار ایران دارای چه مقدار و چه الگو و روندی می باشد. ابتدا دارایی نامحسوس در بازار سرمایه ایران، در بین سالهای 80 تا 89، به طور آماری با استفاده از مدل توسعه یافته ی شناسایی ترازنامه اندازه گیری شد. با استفاده از رگرسیون مقطعی برای مجموع شرکت ها در هر سال به طور جداگانه، ارزش دارایی نامحسوس در بازار تخمین زده شده ؛ و سپس روند تغییر سری زمانی دارایی نامحسوس، در این سال ها مورد بررسی قرار داده شد. نتایج نشان می دهد که نسبت دارایی نامحسوس به ارزش بازاری شرکت ها در بازار ایران در طول این زمان، روند موثری نداشته، نه کاهشی و نه افزایشی بوده است. در ضمن، نسبت مقدار دارایی محسوس به ارزش بازاری شرکت ها درمقابل نسبت دارایی نامحسوس بسیار غالب بوده و با روند مثبتی در بازار، در حال افزایش است. این در حالی است که روند بازارهای مالی پیشرفته نظیر ایالات متحده و انگلیس بر خلاف این است. حوزه ی بحث دارایی نامحسوس این تحقیق در ابعاد کلی و کلان است و تمرکز آن بر روی اجزاء دارایی نامحسوس نظیر برند، نوآوری یا تحقیق و توسعه و امثال آن قرار نمی گیرد. دستاوردی دیگر که در این تحقیق بدست آمده است، معرفی سال طلایی به عنوان شاخص توسعه یافتگی است. اگر در کشوری، رشد دارایی نامحسوس روند صعودی داشته باشد؛ سالی که سهم ثروت مبتنی بر دارایی نامحسوس، از سهم ثروت مبتنی بر دارایی های محسوس پیشی گرفته باشد را سال طلایی می نامیم. در صورتی که برای کشور هایی که دارای این پدیده می باشند، این سال را بدست آورده و آن ها را رتبه بندی نماییم؛ این رتبه بندی از تعداد قابل توجهی رتبه بندی های معروف، متداول و مرتبط با شاخص های این حوزه، نظیر شاخص توسعه ی انسانی (hdi) همبستگی بالایی خواهد داشت.