در بیشتر نظریات اقتصادی سرمایه به عنوان موتور رشد و توسعه اقتصادی تلقی می شود اما کشورهای در حال توسعه معمولاً با کمبود سرمایه مواجه بوده اند. در گذشته این کشورها برای جبران کمبود سرمایه از استقراض خارجی استفاده می نمودند ولی به دلیل بحران های ناشی از بازپرداخت آن،بسیاری از این کشورها دچار مشکل شدند ،بنابراین این کشورها تلاش و سعی نمودند از سرمایه گذاری مستقیم خارجی به جای استقراض خارجی جهت جبران کمبود سرمایه و ابزاری برای رسیدن به هدف رشد وتوسعه اقتصادی استفاده نمایند. سرمایه گذاری مستقیم خارجی عامل مهمی دررفع شکاف پس انداز و سرمایه مطلوب،رفع شکاف ارزی(تجاری)، انتقال تکنولوژی،دانش فنی و شیوه های نوین مدیریتی و در نهایت بهبود بهره وری محسوب می شود. ازدیگرخصوصیات این نوع سرمایه گذاری می توان به قبول مسولیت مالی،پذیرش ریسک در سود و زیان، انعطاف پذیری و سازگاری ، کنترل واداره واحد تولیدی اشاره نمود. از این رو در پژوهش حاضر درصدد بیان چگونگی تاثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر رشد اقتصادی به همراه بررسی و ارزیابی نوع و شدت تاثیر گذاری سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر رشد اقتصادی کشورهای میزبان در بلند مدت با رویکرد اقتصاد سنجی بیزینی و رگرسیون خطی نرمال چند متغیره برآمدیم. در این راستا تعداد 30 کشور که عمدتاً در جذب سرمایه گذاری مستقیم خارجی موفق بوده اند و درآمد متوسط رو به بالا طبق گزارش بانک جهانی داشته اند انتخاب شدند که طی دوره ی زمانی( 2010-2000) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج،حاکی از آن است که سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر رشد اقتصادی کشورهای مورد نظردارای تاثیر مثبت و معنی دار بوده و همچنین از احتمال وقوع بالایی برخوردار است که این نتایج توسط دو شاخص دیگر اقتصاد سنجی بیزینی یعنی نسبت احتمال تابع پسین و احتمال وقوع مدل نیز مورد تائید و صحت قرار می گیرد.