توت فرنگی حساسیت زیادی به پوسیدگی های میکروبی بویژه در مرحله پس از برداشت دارد. در پژوهش حاضر تاثیر عصاره برگ و میوه توت فرنگی بر رشد قارچ بوتریتیس سینرا و عمر پس از برداشت توت فرنگی بررسی شد. در آزمایش اول عصاره در آب برگ، میوه رسیده و نارس توت فرنگی رقم کردستان تهیه شد و اثر ضد قارچی هر کدام از آنها در غلظت-های5/0، 2،1و 4 درصد روی جدایه قارچ بوتریتیس سینرا بررسی گردید. در آزمایش دوم توت فرنگی رقم پاروس در عصاره برگ در غلظت های 5/0، 2،1و 4 درصد، عصاره میوه رسیده در غلظت های 5/0،1و2 درصد و عصاره میوه نارس در غلظت های 2،1و 4 درصد حاصل از توت فرنگی رقم کردستان به مدت 5 دقیقه تیمار گردید و به مدت ?3 روز در دمای5 درجه سانتی گراد نگهداری شد و با میوه های شاهد خشک و شاهد آب مقطر مورد مقایسه قرار گرفت. در فواصل زمانی 4 روز صفاتی مانند آلودگی قارچی، کاهش وزن، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول کل، محتوای فنول کل، آنتوسیانین کل وظرفیت آنتی اکسیدانی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که عصاره های برگ، میوه رسیده و نارس توت فرنگی دارای اثرات ضد قارچی هستند. عصاره میوه رسیده در غلظت 2 درصد بیشترین اثرات ضد قارچی را نشان داد و پس از آن تیمارهای عصاره میوه نارس4 درصد و عصاره میوه رسیده 4 درصد قرار گرفتند. نتایج عمر پس از برداشت نیز نشان داد کاربرد عصاره تاثیر قابل مشاهده ای روی محتوای فنول، ظاهر میوه، پوسیدگی های قارچی، اسیدیته قابل تیتراسیون، ظرفیت آنتی اکسیدان و آنتوسیانین کل داشت اما تاثیر آن بر مواد جامد محلول غیر معنی دار بود. بیشترین میزان فنول کل در میوه های تیمار شده باعصاره برگ 4 درصد دیده شد. میزان آنتوسیانین در میوه های تیمار شده بیشتر از میوه های شاهد بود. تفاوت معنی-داری بین فعالیت آنتی اکسیدانی میوه های تیمار شده با غلظت 4 درصد عصاره برگ با تیمار میوه نارس و شاهد مشاهده شد. به نظر می رسد عصاره های برگ و میوه توت فرنگی شامل ترکیباتی اند که می تواند مقاومت میوه ها را در برابر پاتوژن بوتریتیس افزایش دهد.