پیش زمینه: سرطان سینه متداول ترین نوع سرطان، در میان زنان، در سراسر جهان است. از سوی دیگر سیتوکین ها عواملی کلیدی در فرآیند التهاب هستند که نقش های مهمی را در توسعه ی سرطان سینه ایفا می کنند. هدف مطالعه ی حاضر ارزیابی ارتباط احتمالی بین پلی مورفیسم های ژن های il-19 و il-20 و خطر ابتلا به سرطان سینه است. روش ها: در این مطالعه ی مورد-شاهدی، dna از نمونه های خون 102 زن مبتلا به سرطان سینه و نیز 102 زن به عنوان نمونه های کنترل سالم استخراج گردید. دو پلی مورفیسم rs2243168at و rs2243158gc از ژن il-19 و 1380agrs2981573 و 1053tg rs2981572 از ژن il-20 با استفاده از تکنیک tetra primer arms-pcr بررسی شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که ژنوتیپ at از ژنil-19 می تواند با افزایش خطر سرطان سینه مرتبط باشد (or=3.05,ci 95%)=0.24-162.3). ژنوتیپ های ag وgg از il-20 (1380agrs2981573) می توانند خطر بیماری را افزایش دهند که از لحاظ آماری معنی دار است [or=2.5,ci(95%)=1.3-4.9,p=0.004; or=4.25,ci(95%)=1.2-17.3,p=0.012، به ترتیب[ در جایگاه il-20tg نیز، ژنوتیپ های tg و gg می توانند خطر بیماری را کاهش دهند. [or=0.61,ci(95%)=0.05-4.04,p=0.7;or=0.26,ci(95%)=0.02-1.7,p=0.125 ] نتایج: در نهایت، نتایج این مطالعه نشان می دهد که پلی مورفیسم 1380agrs2981573 il-20 می تواند به عنوان یک فاکتور خطر برای سرطان سینه در نظر گرفته شود. برای تأیید بیش تر این نتایج نیاز به بررسی جمعیت متفاوت با اندازه ی بزرگ تر داریم.

چکیده هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش واسطه ای ویژگی های شخصیتی دررابطه بین شیوه های فرزندپروری و کمال گرایی در بین دانشجویان دانشکده روانشناسی وعلوم تربیتی دانشگاه آزاد مرودشت صورت گرفت. جامعه آماری این پژوهش را دانشجویان این دانشکده،که از میان آنها300 نفربه روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای، به عنوان نمونه انتخاب شدند. به منظورجمع آوری داده های خام پژوهش، پس از انتخاب گروه نمونه، سه پرسشنامه شیوه های فرزندپروری دایانا بامریند، مقیاس کمال گرایی تری ـ شورت و پرسشنامه 60 سوالی neo، به طور همزمان در اختیار آزمودنی ها قرار داده شد. به منظور انجام تجزیه و تحلیل آماری، در سطح آمار استنباطی از روش تحلیل رگرسیون ساده و چندگانه استفاده شد و در سطح آمار توصیفی ازنرم افزار spss استفاده گردید و نتایج زیر بدست آمد. یافته های مطالعه حاضر به چند نکته جالب توجه اشاره دارند. به این معنی که سبک فرزندپروری مقتدرانه تنها می تواند کمال گرایی منفی به صورت معنادار و مثبت پیش بینی نماید در حالی که دو نوع سبک فرزندپروری دیگر قادر به پیش بینی انواع کمال گرایی نمی باشند. از طرف دیگر کمال گرایی مثبت توسط عصبیت با ضریب بسیار بالا و قابل توجه، وجدانی بودن و کمال گرایی منفی تنها توسط وجدانی بودن به صورت مثبت و معنادار پیش بینی می شوند. نکته قابل توجه و بسیار مهم این است که ویژگی شخصیتی وجدانی بودن می تواند هر دو بعد کمال گرایی را پیش بینی کند.

استفاده از دارو رسانی ریوی به عنوان یک راه غیر تهاجمی برای درمان بیماری های ریوی در مقایسه با سایر روش های تجویز دارو از مزایای زیادی برخوردار می باشد. فلوتیکازون پروپیونات یکی از کورتیکواستروئید های چربی دوست برای درمان آسم است که اثر بخشی بالینی آن در بسیاری از مطالعات تایید شده است. از آنجا که حلالیت بالای دارو در آب معمولا می تواند منجر به کاهش مدت زمان باقیماندن دارو در بافت و در نتیجه بروز اثرات جانبی سیمتیک شود، بهبود انحلال فلوتیکازون و افزایش غلظت ریوی آن با استفاده از فرمولاسیون های جدید مطلوب می باشد. در این مطالعه ما فرمولاسیون های پودر خشک استنشاقی این دارو را با کمک سیکلودکسترین (به عنوان یک افزاینده حلالیت) تهیه کردیم. برای این کار دو نوع حامل متفاوت به نام های لاکتوز و مانیتول به عنوان پر کننده در فرآیند اسپری درایینگ به همراه کمپلکس فلوتیکازون – سیکلودکسترین به کار برده شدند. به علاوه، از آنها به عنوان حامل درشت در فرایند اختلاط فیزیکی جهت کمک به آئروسل شدن ذرات دارویی اسپری درای شده، نیز استفاده کردیم. برای نیل به این اهداف فرمولاسیون ها با کمک نرم افزار design-expertبهینه سازی شدند. در نهایت تمام فرمول ها از نظر یکنواختی محتوا پس از اختلاط فیزیکی ، شکل ذرات ، توزیع اندازه ذره ای، انحلال و جایگزینی ریوی در شرایط برون تن مورد بررسی قرار گرفتند. مشخصات جایگزینی در شرایط برون تن توسط دستگاه anderson cascade impactor و اینهالر تک دوز cyclohaler تعیین شد. نتایج نشان داد که بالاترین کسر ذرات ریز و دوز ذرات ریز مربوط به فرمولاسیونی است که در آن فلوتیکازون : سیکلودکسترین با نسبت w/w 1 : 15 به همراه 75% از کل حامل لاکتوز در محلول اولیه اسپری درای شد در حالیکه 25% باقیمانده حامل در فرآیند اختلاط فیزیکی به کار رفته بود. طبق آنالیز اندازه ذره ای، تمام فرمولاسیون های اسپری درای شده ذراتی با قطر کمتر از 67/7 را دارا بودند. اضافه کردن سیکلودکسترین در فرآیند اسپری درایینگ موجب شکل گیری ذراتی کروی با حفرات سطحی شد که به نظر می رسد با کاهش بر هم کنش های بین سطحی به پراکندگی ذرات کمک می کند. همچنین افزایش چشمگیر در حلالیت دارو با اضافه کردن سیکلودکسترین در محلول اولیه به نسبت 1:5 در مقایسه با داروی بازار مشاهده شد. در نهایت می توان نتیجه گرفت که استفاده همزمان از دارو و سیکلودکسترین در محلول اولیه در حضور حامل لاکتوز، خصوصیات فیزیکی و رفتار آئروسلی فرمولاسیون های نهایی را به میزان بیشتری نسبت به فرمول های تهیه شده در حضور مانیتول بهبود می دهد.