پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش مادران بر کاهش مشکلات رفتاری کودکان بیش فعال با نقص توجه با توجه به جنسیت آنان انجام شد. بدین منظور از بین کلیه کودکان مبتلا به بیش فعالی با نقص توجه که به چند مرکز مشاوره مراجعه کرده بودند به روش نمونه گیری در دسترس 60 نفر از مادران این کودکان انتخاب شدند و آنها به طور تصادفی در دو گروه 30 نفری گواه و آزمایش قرار گرفتند. از اعضای گروه آزمایش و گواه بر اساس مقیاس رفتاری راتر فرم والدین و مقیاس علایم مرضی کودکان، پیش آزمون گرفته شد. سپس افراد گروه آزمایش در طی 10 جلسه که در هفته 2 جلسه 90 دقیقه ای برگزار شد، آموزش دیدند. پس از اتمام این دوره از هر دو گروه گواه و آزمایش پس آزمون گرفته شد. سپس داده های گردآوری شده با استفاده روش آماری تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل داده ها نشان دادند که آموزش به مادران با استفاده از مدل بارکلی موجب کاهش مشکلات رفتاری کودکان (اعم از دختران و پسران) بیش فعال با نقص توجه شده است و این مداخله می تواند به طور مستقل یا در کنار برنامه های مشاوره یا دارودرمانی سودمند واقع شود. نتایج با توجه به تحقیقات پیشین مورد بحث قرار کرفت و پیشنهادات کاربردی و پژوهشی ارایه گردید.