چکیده: هدف از این مطالعه شناسایی برخی از ساختار های ژنی فیمبریه به عنوان یکی از عوامل حدت در سویه های اشریشیاکلی جدا شده از موارد مرگ جنینی و عفونت کیسه زرده بلدرچین در شهر کرمان بود. برای این منظورلاشه های جمع آوری شده با آزمایشات بیوشیمیایی جهت تایید جدایه های اشریشیاکلی مورد بررسی قرار گرفتند.آزمایش pcr جهت شناسایی ژن های کد کننده آئروباکتین، فیمبریهp، فیمبریه کورلی (crl) و فیمبریه تیپi (fimh) انجام گرفت. سپس مقاومت تمامی جدایه ها نسبت به 9 آنتی بیوتیک به روش انتشار دیسک مورد ارزیابی قرار گرفت .در نهایت از مجموع 175 لاشه بلدرچین جمعاً 122 جدایه اشریشیاکلی بدست آمد. طبق نتایج بدست آمده از آزمایشات pcr فراوانی ژن کد کننده فیمبریه کورلی 24/85 درصد، فراوانی ژن کد کننده فیمبریه تیپi برابر با 23/76 درصد، فراوانی ژن کد کننده آئروباکتین 21/17 درصد و از نظر ژن p منفی بود. در جدایه های بررسی شده هفت الگوی ژنی تعیین گردید. که بیشترین فراوانی مربوط به ترکیب ژنی crl-fimhبا 44/43 درصد و کمترین فراوانی مربوط به ترکیب ژنی aero با 63/1 درصد بود. نتایج آزمایش مقاومت آنتی بیوتیکی نشان داد که باکتریهای جدا شده بیشترین مقاومت را نسبت به کلوگزاسیلین و اکسی تتراسیکلین و کمترین مقاومت را نسبت به جنتامایسین داشتند. کلمات کلیدی:آنتی بیوتیک، اشریشیاکلی، بلدرچین، فیمبریه

هدف: این مطالعه به منظور بررسی فراوانی دیابت در بیماران تالاسمی ماژور و ارتباط آن با فریتین سرم در مرکز پزشکی خاص تهران طی سال 1388 انجام شده است. روش مطالعه : این مطالعه به صورت یک بررسی توصیفی- تحلیلی مقطعی انجام شده است. حجم نمونه مورد بررسی در این مطالعه شامل 80 بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز پزشکی خاص تهران طی سال 1388 بود. یافته ها: 15 بیمار (8/18 درصد) دیابت داشتند. میانگین سطح فریتین سرم در بیمارانی که دیابت داشتند 6/3812 میلی گرم در سی لیتر و در بیمارانی که دیابت نداشتند 86/1933 میلی گرم در سی لیتر بود که ارتباط آماری معناداری را بین سطح فریتین سرم و ابتلا به دیابت نشان می داد (p=0.013). نتیجه گیری : در مجموع به نظر می رسد که علت شیوع بالای دیابت در بیماران تالاسمی ماژور مورد مطالعه، دریافت نامنظم یا نادرست و یا ناکافی دسفرال یا اشکال در کیفیت دسفرال های دریافتی باشد.