جیل بال، تروینو و سیمز (1994 ) رفتار ضدشهروندی را به منزله نوعی "بدرفتاری کارمند که از بازده کار او می کاهد، تعریف کردند بروز چنین رفتارهایی، بر خلاف رفتارهای شهروندی سازمانی که موجب ارتقاء عملکرد سازمان، اثربخشی سازمان، سرمایه اجتماعی و نظایر آن می شوند، می تواند مانع کارکرد سازمان شود و به کاهش درآمد و یا خدشه دار شدن اعتبار آن منجر شود و عدالت سازمانی عبارتست از اینکه با چه شیوه ای با کارکنان رفتار شود که احساس کنند به صورت عادلانه با آنها رفتار شده است که شامل ادراک از منصفانه بودن پرداختها و برابری در رویه های سازمانی و عادلانه بودن رفتارهای بین شخصی در سازمان می باشد. عدالت سازمانی می تواند نقش بسیار مهمی در توسعه و بهبود رفتار شهروندی سازمانی و همچنین کاهش رفتارهای انحرافی و ضد شهروندی داشته باشد. پژوهش حاضر رابطه ادراک کارکنان از عدالت سازمانی و بروز رفتار ضدشهروندی کارکنان سازمان شهرداری زاهدان را مورد بررسی قرار داده است. نمونه این تحقیق 159 نفر از کارکنان شهرداری شهرستان زاهدان بودند که با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. روشهای آماری ضریب همبستگی اسپیرمن و آزمون کمولوگرف (همزمان)در این پژوهش مورد استفاده قرار گرفتند. نتایج تحقیق نشان می دهند که بین هر یک از ابعاد عدالت سازمانی با رفتار صدشهروندی سازمانی رابطه معنی دار و معکوس وجود دارد به عبارتی دیگر هر چه بی عدالتی ادراک شده توسط کارکنان بیشتر باشد بروز رفتارهای ضد شهروندی یشتر می شود و از بین ابعاد عدالت مورد بررسی عدالت مراوده ای بیشترین تاثیر را بر بروز رفتارهای انحرافی و ضد شهروندی دارد.