نشانه شناسی علمی است که به مطالعه¬ی نظام¬های نشانه¬ای در زندگی اجتماعی می¬پردازد. اما نظریه¬های نشانه شناختی در زمینه تحلیل آثار هنری و تصویری نیز کارآمد هستند. امروزه نشانه¬شناسی همچون رویکردی در تحلیل متن بصری می¬تواند ما را به گستره¬ی معناهای متن نزدیک کند. در گستره¬ی نظامِ ارتباطات تصویری، نشانه همانند هویت بصریِ فرستنده پیام است؛ علامتی که در روند ارتباط با جامعه، موجب شناسایی فرستنده(سازمان/ برند) برای گیرندگان(مخاطب/ مصرف¬کننده¬گان) می¬شود. نشانه زمانی نشانه¬ی هویت بصری یک سازمان محسوب می¬شود که محتوای آن، مصداق کیستی و چیستی پیام باشد و در فرآیند ارتباط با جامعه بتواند مجموعه معانی ای از ارزش¬ها، اهداف و یا عملکردهای سازمان را برای جامعه خود به قصد تبلیغ، ترغیب و اطلاع رسانی تولید کند.در این صورت است که نشانه می¬تواند مشروعیت کسب کند. تحقیق پیش رو با بکارگیری نظریه¬های نشانه شناسی به ویژه عناصری که در خوانش و تفسیر برند به مثابه یک متن تصویری دخیل هستند، انجام شده است؛ روش و ابزاری که، محقق با توسل به آنها به بررسی روند شکل گیری معنا می¬پردازد. هدف از آن آشکار کردنِ زنجیره¬هایی از دلالت¬های صریح و ضمنی و معانی پیدا و پنهان در ژرف ساختِ یک برند است.