در قرن بیستم با توجه به مشخص شدن بحران و محدودیت های منابع زیستی در کره ی زمین و تغییرات نامطلوب اکولوژیکی به دلیل آلودگی های ناشی از سوخت های فسیلی، توجه همه جانبه ای جهت کنترل و کاهش هر چه بیشتر مصرف منابع تجدید ناپذیر صورت گرفت. در این میان بالا بودن میزان مصرف انرژی های تجدید ناپذیر در مصارف خانگی و ساخت و سازهای انجام گرفته توجه اکثر متخصصین ساختمان سازی و مسئولین را به خود جلب نمود تا بتوانند با استفاده از روش های مختلف، میزان مصرف انرژی های تجدید ناپذیر را در کلیه ی امور مربوط به ساختمان سازی کاهش دهند. در این میان باز زنده سازی و بهینه سازی انرژی در ساختمان های ساخته شده توجه دست اندرکاران را به خود جلب کرد. در این پروژه نیز به بررسی این موضوع با تمرکز بر باز زنده سازی بنا و توجه ویژه بر بهینه سازی نور روز به منظور کاهش تبعات نامطلوب مصرف منابع تجدید ناپذیر پرداخته شده است. در فصل اول پژوهش پیش رو به تبیین نمودن اهداف این تحقیق، ضرورت آن و روش تحقیق پرداخته شده است. فصل دوم در برگیرنده ی مبانی نظری پژوهش می باشد. در این فصل به ارائه ی مفاهیم و مبانی باز زنده سازی و همچنین چگونگی گسترش و تاریخچه ی مختصری از پایداری پرداخته خواهد شد تا بدین ترتیب آشنایی با این مفهوم حاصل شده و جایگاه باز زنده سازی در دیدگاه پایداری قابل درک تر باشد. کاهش انرژی در ساختمان از موضوعات مورد توجه در مباحث پایداری است و این تحقیق بر استفاده ی حداکثر از نور طبیعی و کاهش انرژی الکتریکی متمرکز شده است. بنابراین در ادامه ی مباحث راهبردهای مربوط به نور روز در ساختمان تبیین می شود. در انتهای فصل ضمن بررسی چند نمونه راهکارهای بکار برده شده در جهت باز زنده سازی در موارد مشابه مورد توجه قرار می گیرد. در فصل سوم بنابر اطلاعات موجود و تحلیل آن ها در ارتباط با پروژه ی مورد نظر (کارخانه ی ریسباف اصفهان) نتیجه گیری صورت گرفته و ایده های طرحِ پیشنهادی مطرح می شود. در فصل چهارم برنامه فیزیکی پیشنهادی و طرح نهایی ارائه می گردد. امید است اطلاعات گردآوری شده و کاربرد آن در نمونه ی مورد نظر به عنوان الگویی جهت پیشبرد توسعه های آتی در نظر گرفته شود.