هدف این پژوهش مطالعه میزان به کار گیری روش های آموزش قرآن در دوره ابتدایی از دیدگاه معلمان شهراسدآباد است، روش پژوهش توصیفی از نوع پیمایشی است.جامعه آماری پژوهش را کلیه معلمان دوره ابتدایی شهر اسدآباد در سال تحصیلی 91-1390 که تعداد کل آنها 202 نفر (96 نفر زن و 106 نفر مرد) می باشد،تشکیل می دهد. نمونه آماری معلمان بر اساس جدول کرجسی و مورگان و با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ایی نسبتی 132 نفر به تفکیک 63نفر زن و 69 نفر مرد می باشد، انتخاب شده است.ابزار گردآوری اطلاعات، پرسشنامه محقق ساخته سنجش میزان به کار گیری روش های آموزش قرآن در دوره ابتدایی است که حاوی 42 سوال و بر اساس مقیاس 4 درجه ایی لیکرت تنظیم شده است.برای سنجش روایی از روش سنجش روایی محتوایی استفاده شده است که از نظر متخصصین قابل قبول گزارش شدو پایایی براساس آزمون آلفای کرونباخ که مقدار آن 865/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از شاخص های آمار توصیفی مانند(میانگین، نمودار، درصد) و ازشاخص های آمار استنباطی مانند آزمون t تک گروهی، تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شده است. نتایج حاصل ازاین پژوهش نشان داد که از دیدگاه معلمان شهراسدآباد میزان تأکید بر روش تمرین و تکرار، روش اشاره ای، روش شنیداری، روش گروهی، روش قصه گویی و روش نمایشی در آموزش قرآن در دوره ابتدایی در حد زیاد است. همچنین یافته های این پژوهش نشان داد که بیشترین تأکید بر روش شنیداری و کمترین تأکید بر روش های قصه گویی و گروهی است.