در پروتکل های پس فعال در شبکه های متحرک اقتضایی از مکانیزم های مختلفی برای نگهداری مسیر استفاده می شود. در بیشتر پروتکل هاگرههای میانی آشکار کننده شکست مسیر، اقدام به گزارش شکست مسیر به مبدا می کنند. در این پایان نامه بیشتر روی فاز نگهداری مسیر در پروتکل aodv تمرکز می شود. پروتکل aodvیک پروتکل پس فعال می باشد و در فاز نگهداری مسیر از مکانیزم llr برای تعمیر مسیر استفاده می کند.به این صورت که وقتی گرهی شکست مسیر را آشکار می کند، قبل از اینکه اقدام به ارسال بسته خطای مسیر کند، بر اساس مکانیزم llrاقدام به یافتن مقصد می کند. مشکل مکانیزم llrاین است که گره آشکار کننده شکست مسیر ممکن است موفق به تعمیر مسیر نگردد که این منجر به افزایش تاخیر مسیریابی مجدد و زیاد شدن اتلاف بسته می شود. همچنین ممکن است مسیری که پیدا می شود، غیر بهینه باشد و منجر به افزایش تاخیر انتها به انتها گردد. با توجه به اینکه مسیرهایی که پیدا می شوند تاخیر انتها به انتهای متفاوتیدارند، لذا تغییرات تاخیر نیز افزایش می یابد که این برای ارسال داده های زمان حقیقی مشکل ایجاد می کند. در راه حل پیشنهادی این پایان نامه از تعداد همسایگان و تعداد گام برای محاسبه هزینه مسیر استفاده می شود و مسیرهای کوتاهتر با تعداد همسایه بیشتر انتخاب می شوند. این باعث می شود که در صورت شکست مسیر گرههای بیشتری وجود داشته باشند تا به مکانیزم llrپاسخ بدهند. در نتیجه انتظار می رود به سبب اینکه مسیرهای بهینه در سریع ترین زمان ممکن پیدا می شوند، نرخ تحویل و تاخیر انتها به انتها بهبود یابد.