هدف پژوهش حاضر، بررسی ویژگی های روانسنجی پرسشنامه تمایزیافتگی خود و رابطه آن با سبک های دلبستگی است. برای این منظور، تعداد360 نفر از دانشجویان، 3 واحد(14، 18، 20) دانشگاهی دانشگاه جامع علمی- کاربردی به صورت نمونه گیری خوشه ای تصادفی در دسترس انتخاب و با پرسشنامه تمایزیافتگی خود و سبک های دلبستگی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد: اعتبار پرسشنامه تمایزیافتگی که از طریق آلفای کرونباخ بدست آمد، 789/0 می باشد که نشان دهنده این است که پرسشنامه از اعتبار خوبی برخوردار است . مقدار کفایت نمونه برداری پرسشنامه741/0 است، بنابراین کفایت نمونه برداری مناسب تلقی می شود و نیز در این پژوهش آزمون کرویت بارتلت کوچکتر از 05/0 است که نشان می دهد برای تحلیل عامل معنادار است. بعد از انجام تحلیل عاملی با استفاده از چرخش واریماکس، 2 سوال(11، 37) به دلیل اینکه روی عاملی، بار نداشت حذف شد و همچنین 7 عامل بدست آمد که اعتبار هر کدام از عامل ها: واکنش پذیری عاطفی735/0، هم آمیختگی با دیگران694/0، جایگاه من602/0، تفکیک خود 546/0، گریز عاطفی 504/0، استقلال عاطفی535/0 تمایزیافتگی 435/0 می باشد که در کل 494/39 درصد واریانس را تبیین می کند. همچنین سبک دلبستگی اجتنابی با خرده مقیاس جایگاه من همبستگی منفی نسبتاً قوی و با خرده مقیاس استقلال عاطفی همبستگی منفی دارد. سبک دلبستگی ایمن با هیچ یک از خرده مقیاس های تمایزیافتگی خود رابطه ندارد. سبک دلبستگی دوسوگرا با خرده مقیاس واکنش پذیری عاطفی و با خرده مقیاس هم آمیختگی یا دیگران همبستگی منفی دارد. کل پرسشنامه تمایزیافتگی با سبک دلبستگی اجتنابی و دوسوگرا همبستگی منفی دارد. کلید واژه: تمایزیافتگی خود، سبک های دلبستگی