به کار گیری سیستم های سرمایش جذب سطحی که توان خود را از حرارت اتلافی از موتورهای احتراق داخلی یا حرارت خورشید دریافت می کنند می تواند به کاهش استفاده از مواد مخرب لایه ازن از جمله ترکیبات کلوروفلوروکربن) (cfc و هیدروکلوروکربن) (hcfc کمک کند. در سال های اخیر این سیستم توجه بسیاری را در زمینه های مختلف به خود جلب کرده است و دلیل آن هم کارکرد بی صدا، دوام بالا، هزینه نگهداری کم و دوستدار محیط زیست بودن آن است. وسائل حمل و نقل سنگین شامل انواع جاده ای، غیر جاده ای و ریلی، بیش از 25 درصد از سوخت مورد استفاده در بخش حمل ونقل را مصرف می کنند [1]. همچنین در یک خودروی دیزل سنگین هنگام حرکت خودرو نیز کمپرسور مکانیکی مربوط به سیستم تهویه مطبوع حدود 12 درصد از توان خروجی موتور را مصرف می کند]2[. بنابراین پتانسیل خوبی برای صرفه جویی در مصرف انرژی در صورت حذف کمپرسور مکانیکی وجود دارد. در مطالعه حاضر سعی شده تا امکان به کارگیری سیستم تبرید جذب سطحی در خودروهای دیزل سنگین بررسی شود. برای این منظور ابتدا زوج های کاری مختلف و سیکل های ترمودینامیکی آنها مورد بررسی قرار گرفت و سپس کربن فعال- آمونیاک به عنوان زوج کاری انتخاب گردید.در ادامه با محاسبه با برودتی مورد نیاز و حرارت در دسترس از اگزوز یک موتور دیزل 350 کیلوواتی مشخص شد که توان حرارتی کافی برای به کارگیری سیستم تبرید جذب سطحی وجود دارد. برای تعیین حرارت در دسترس از اگزوز، با استفاده از نرم افزار gt-power موتور دیزلی با توان 350 کیلووات مدل شد و میزان آنتالپی گازهای خروجی در گشتاورها و دورهای مختلف موتور بدست آمد. در نهایت فاکتور وزن و جانمایی این سیستم نیز در وسائل نقلیه مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی های انجام شده در این تحقیق نشان می دهد که به کارگیری این تکنولوژی در وسائل حمل و نقل سنگین امکان پذیر می باشد. هر چند جای کار بسیاری برای بالا بردن راندمان سیستم از طریق افزایش ضریب عملکرد (cop) و به کارگیری مواد جدیدتر ضمن کاهش وزن و ابعاد سیستم وجود دارد.