چکیده سازمان های غیر دولتی با آگاهی از مشکلات روزمره و متعدد مردم می توانند پرده از بسیاری از نارسایی ها در سطح اجتماع رابردارشته و منعکس کننده خوبی از وضعیت زندگی و معیشت مردم از یکسو و نحوه عملکرد، رفتار و نیز برنامه های دستگاه های دولتی از سوی دیگر باشند. همچنین این سازمان ها زمینه را برای فعالیت اجتماعی افراد فراهم می آورند و آنان را برای شرکت در کار گروهی و پذیرفتن مسئولیت های اجتماعی آماده می سازند و از سوی دیگر با کمک به ضعیف ترین اقشار جامعه شرایط مناسب را برای ادغام و پذیرفته شدن این اقشار در اجتماع مهیا می کنند، و نیز با برخورداری از حمایت های مردمی می توانند در کنار دولت نقش آموزش دهنده را به عهده گرفته و در ارتقای سطح آگاهیهای عمومی موثر باشند. بعد از سقوط طالبان و توجه جامعه جهانی به موضوع افغانستان و حقوق بشر در آن، انبوه زیادی از سازمان های غیر دولتی (داخلی، خارجی) عرصه فعالیت خود را در زمینه های مختلف در این کشور آغازنمودند که قسمت اعظم کمک های جامعه جهانی نیز،توسط همین سازمان ها در افغانستان به مصرف رسیده است. این رساله در پی آن است که با توجه به روش کتابخانه ای واسنادی و جمع آوری اطلاعات و منابع از اینترنت و مشاهده وضعیت داخلی به بررسی این موضوع بپردازد که عملکرد سازمانهای مذکور دردهه مورد مطالعه در چه زمینه هایی بوده و میزان موفقیت ها و ناکامیهای آنها چه اندازه بوده است. یافتهای پژوهش حاکی از آن است که این سازمانها دستاوردهای قابل ملاحظه ای نظیر: پیشنهاد قانون اساسی جدید، کمک به دولت انتقالی و برنامه استراتژی انکشاف ملی و... داشتند گرچه تعدادی از آنها ازاهداف اولیه خود دور شده و به اهداف ثانویه مد نظر کشورهای کمک کننده خود، گرایش پیدا کردند.