با توسعه گردشگری در نواحی شهری احتیاج به تأسیسات و زیرساخت هایی برای برآوردن نیازهای گردشگران است. گسترش این تأسیسات و زیرساخت ها سبب تغییر ساختار فضایی در مناطق شهری می شود. بنابراین توجه به نحوه استقرار و الگوی فضایی جاذبه ها و زیرساخت های گردشگری ضرورت دارد. هدف از پژوهش حاضر تحلیل الگوی فضایی جاذبه ها و زیرساخت های گردشگری در شهر زنجان است تا ضمن بررسی تناسب، کمبودهای موجود از نظر دسترسی به تسهیلات حمل و نقل، شبکه ارتباطی و پارکینگ مشخص گردد. روش پژوهش توصیفی، تحلیلی بوده و جمع آوری داده ها به دو صورت کتابخانه ای و میدانی صورت گرفته است. در پژوهش حاضر از مدل های آماری و گرافیکی مانند نقطه مرکز متوسط، بیضی انحراف معیار و روش شبکه ای جهت تحلیل الگوهای فضایی جاذبه ها و زیرساخت های گردشگری بکار گرفته شده است و با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی (ahp) تناسب و عدم تناسب توزیع فضایی جاذبه ها و زیرساخت های گردشگری، مشخص شده است. در نهایت کمبودهای موجود در دسترسی به زیرساخت های گردشگری در شهر زنجان تعیین گردیده است. یافته های پژوهش حاکی است بین توزیع فضایی جاذبه های گردشگری شهر زنجان و زیرساخت های پارکینگ، ایستگاه راه آهن، مراکز تجاری و فرودگاه تناسب وجود ندارد و بیانگر تناسب بین توزیع فضایی جاذبه های گردشگری و زیرساخت های شبکه معابر، پایانه های مسافربری و ایستگاه اتوبوس است. همچنین از نظر کمبود زیرساخت های گردشگری مشخص شد شهر زنجان با کمبود شدید پارکینگ در سطح شهر مواجه است. همچنین کمبود ایستگاه اتوبوس در نیمه جنوبی شهر و پایانه مسافربری در منطقه 3 وجود دارد. با توجه به یافته های پژوهش و به منظور توسعه گردشگری در شهر زنجان اولویت بخشی به راهبردهای ایجاد پارکینگ در نزدیکی جاذبه های گردشگری، بهبود و ایجاد ایستگاه اتوبوس در نیمه ی جنوبی و شرق شهر زنجان، انتقال برخی مراکز تجاری از بافت قدیم به مناطق دیگر و ایجاد دسترسی مناسب در منطقه 4 شهر زنجان، باید در اولویت کار مسئولین و صاحب نظران امر گردشگری شهر زنجان قرار گیرد.