هدف این پژوهش، بررسی نقش هوش داستانی، هوش زبانی، دانش دستور زبان، عمق و وسعت دانش واژگان فراگیران ایرانی تبار زبان انگلیسی در عملکرد گفتاری و نوشتاری آن ها در زبان انگلیسی بوده است. بدین منظور 347 فراگیر زبان انگلیسی از چهار شهر ایران (مشهد، تهران، کاشان، و لاهیجان) در این پژوهش حاشر شدند و در 7 آزمون مربوط به متغیرهای بالا شرکت کردند. داده های جمع آوری شده با استفاده از تحلیل رگرسیون، تحلیل تابع تفکیک، و مدلسازی معادلات ساختاری مورد بررسی قرار گرفت تا جایگاه هر یک از متغیرهای زبانی و هوشی مشخص شود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که در مجموع هوش داستانی بهترین پیش بینی کننده عملکرد فراگیران زبان دوم در مهارت های تولیدی است. نتایج تحلیل تابع تفکیک نشان داد که از میان متغیرهای زبانی، دانش دستور زبان و وسعت دانش واژگان مهارت گفتاری را بهتر پیش بینی می کنند در حالیکه بهترین پیش بینی کننده مهارت نوشتاری، عمق وسعت دانش واژگان است. همچنین مشخص شد که از میان زیرتوانایی های هوش داستانی، پیرنگ پردازی می تواند مهارت های تولیدی زبان دوم را بهتر پیش بینی کند. نتایج مدلسازی معادلات ساختاری هم نشان داد که مدل های دربرگیرنده عوامل زبانی و هوشی بهتر از مدل هایی که تنها شامل عوامل زبانی هستند با داده های واقعی تناسب دارند. یافته های این پژوهش کاربردهای متعددی دارند که در حوزه های تهیه مطالب درسی، روش تدریس و همچنین اصلاح معیارهای مورد استفاده برای ارزیابی مهارت های تولیدی در زبان دوم قابل بررسی می باشند.