علی رغم پژوهش ها و مطالعات انجام گرفته از سوی محققانی چون ویلیامسون و نیز سه هیئت ایرانی که در راس آن ها آقایان یاسی، بابک و شاملو قرار داشتند؛ و همچنین مطالعات و پژوهشهای صورت گرفته در بررسی ها و کاوشهای باستان شناسی استان، تاکنون به طور اخص در مورد سفالهای اشکانی هرمزگان هیچ پژوهشی انجام نگرفته است و سفال های این دوره ی منطقه، به طور کامل و جامع معرفی نگردیده اند. از این رو پژوهش حاضر سعی بر این دارد که ضمن معرفی محوطه های اشکانی شناسایی شده در هرمزگان، سفال های به دست آمده از این محوطه ها را مورد مطالعه قرار دهد. از آنجایی که سفال فراوان ترین و متنوع ترین مصنوعاتی است که مطالع? دقیق آن می تواند راهگشای مسائل ارتباطی میان فرهنگ های مختلف باشد؛ سعی شده که با طبقه بندی و گونه شناسی این سفال ها، در درجه اول به معرفی و شناسایی گونه های مختلف سفال رایج این دوره پرداخته و در نهایت با مقایسه گونه شناختی سفالینه های منطقه با سایر مناطق، ارتباط منطقه را با مکان های هم عصر روشن کند. عمده گونه های سفالی به دست آمده از محوطه های اشکانی هرمزگان شامل: سفال منقوش نواری، گونه لوندو، سفال خاکستری و سیاه و نیز سفال های لعاب دار می باشد. مطالع? این سفال ها نشان دهند? ارتباط فرهنگی و تجاری بین محوطه های این منطقه با محوطه های همزمان در استان های کرمان، سیستان و بلوچستان، فارس و خوزستان و همچنین محوطه هایی در کشورهایی همانند افغانستان، پاکستان و کشورهای حاشیه خلیج فارس و دریای عمان است. با نظر به مقایسات گونه شناختی انجام شده می توان به این نتیجه رسید که اغلب سفالینه های مورد مطالعه در این پژوهش، مربوط به دوره های مختلف اشکانی، به ویژه دوره های اشکانی میانه و متأخر می باشند.