فضاهای سبز و پارک ها، یکی از مراکز خدمات رفاهی و تفریحی می باشند که علاوه بر جنبه بهداشتی و روانی، در توسعه پایدار شهری از اهمیت بالایی برخوردارند؛ و وجود این کاربری به عنوان یکی از شاخص های توسعه یافتگی جوامع به حساب می آید. فضای سبز شهری، از جمله کاربری هایی است که توزیع و پراکنش آن در عرصه های شهری هم از بعد شهرسازی و هم به لحاظ عدالت اجتماعی حائز اهمیت است. در این پژوهش که بر اساس روش توصیفی- تحلیلی و با تأکید بر جنبه کاربردی آن انجام گرفته است؛ چگونگی توزیع کاربری فضای سبز شهر فیروزآباد بررسی و تحلیل شده و ضمن ترسیم وضع موجود، چگونگی وضع مطلوب آن با مکانیابی پارک های جدید در مقیاس شهری، ناحیه ای و محله ای ارائه گردیده است. برای تحلیل های مورد نظر و مکانیابی پارک های جدید، با توجه به توانایی های سیستم اطلاعات جغرافیایی، از نرم افزار gis و تحلیل های موجود در آن استفاده شده است. این پژوهش با ارائه الگوی مناسب به دنبال استقرار و توزیع بهینه فضای سبز عمومی(پارک)، در هر یک از نواحی و محلات می باشد. بدین منظور با توجه به نوع پارک ابتدا معیارهای تأثیرگذار در مکان یابی آن ها را شناسایی، سپس معیارها را تبدیل به لایه های اطلاعاتی قابل خواندن برای نرم افزار کرده و برای هریک از معیارها(لایه ها) فاصله های مورد نیاز(حریم ها) ایجاد شده است. آنگاه به منظور الگوسازی، با توجه به میزان تأثیر هر یک از لایه ها و مقایسه زوجی آن ها توسط نرم افزار expert choice وزن هریک از لایه ها محاسبه شد، نهایتاً با بهره گیری از نتایج حاصل از تلفیق لایه های اطلاعاتی، زمین های شهر فیروزآباد برای انتخاب مکان مناسب جهت هر یک از پارک ها در 5 دسته از بسیار خوب تا بسیار ضعیف تقسیم بندی گردید. شهر فیروزآباد از جمله شهرهایی می باشد که از توزیع مناسب فضای سبز برخوردار نیست، و سرانه اختصاص یافته فضای سبز برای هر تن برابر با 67/3 متر مربع است.