چکیده: هدف این مطالعه بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر علائم اختلال فوبی اجتماعی مزمن بود.شرکت کنندگان در این پزوهش دو زن با سنین 26 و 30 که با استفاده از مصاحبه نیمه ساختار بافته برای اختلالات روانی (scid) تشخیص داده شدند. برای سنجش علائم اختلال فوبی اجتماعی از پرسشنامه سنجش علائم فوبی اجتماعی (1381)، برای سنجش ترس از ارزیابی منفی از مقیاس ترس از ارزیابی منفی (1969)، برای سنجش عزت نفس از پرسشنامه عزت نفس روزنبرگ (1386)، برای سنجش اضطراب از زیر مقیاس اضطراب پرسشنامه scl-90 (1997) استفاده شد. در این پژوهش از روش پژوهشی مورد منفرد a-bاستفاده شد. در این پژوهش پس از سه جلسه خط پایه، مداخله آغاز و 16 جلسه طرحواره درمانی برای بیماران اجرا شد. یک ماه پس از مداخله، بیماران دو جلسه با فاصله 15 روزه تحت آزمون پیگیری قرار گرفتند. یافته های این پژوهش نشان دادند که طی تحلیل دیداری نمودار داده ها بر اساس شاخص آمار توصیفی و تحلیل دیداری، در مرحله پیگیری نسبت به خط پایه مداخله در کاهش علائم فوبی اجتماعی مزمن، ترس از ارزیابی منفی و اضطراب و در عین حال افزایش عزت نفس موثر بود.