شهروندی کامل، به دور ازهرگونه تبعیض اجتماعی به معنای برخورداری همه اقشار و گروه های اجتماعی از حقوق وتعهدات شهروندی و آگاهی آنان از حقوق خود است. بنابراین آگاهی از حقوق شهروندی نیازمند تأمین انواع مختلف منابع و ایجاد فرصت های مناسب و بازتولید ارزش های عام از یک طرف و نگرش مناسب به این حقوق از سوی دیگر است. هدف از این پژوهش بررسی رابطه ی کیفیت زندگی و آگاهی از حقوق شهروندی می باشد. روش انجام پژوهش، پیمایش و جامعه آماری، زنان 44-25 ساله شهر شیراز می باشد که 400 نفر به عنوان نمونه، تعیین و با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای چند مرحله ای انتخاب شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه ی محقق ساخته استفاده شده است. داده های پژوهش با بهره گیری از آمار توصیفی و آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون، تحلیل شدند. نتایج حاصل از آزمون ها حاکی از رابطه معنادار و مثبت بین کیفیت زندگی و آگاهی از حقوق شهروندی است. از سوی دیگر نتایج نشان داد که با بالا رفتن تحصیلات، درآمد و سن افراد آگاهی آنان از حقوق شهروندی افزایش می یابد. بین گروه های مختلف شغلی از نظر آگاهی از حقوق شهروندی تفاوت معنادار وجود دارد و افراد متأهل و مجرد از نظر میزان آگاهی از حقوق شهروندی مشابه بودند. نتایج رگرسیون چند متغیره به روش همزمان نشان داد متغیر ابعاد کیفیت زندگی(سلامت جسمانی، سلامت روانی، کیفیت روابط اجتماعی و کیفیت محیط زندگی)و متغیرهای جمعیتی (وضعیت اشتغال، تحصیلات، وضعیت تأهل، درآمد و سن) قادرند حدود 25 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین نمایند.