واژه های ترکیبی یکی از موارد بسیار مشکل در یادگیری زبان خارجی می باشند، چنین تصور میشود که یادگیری این واژه ها اختیاری و طا قت فرسا و همچنین یک مانع غیر قابل عبور در رسیدن به لهجه ی بومی مانند خواهد بود، ومطالعاتی که در طول سالهای گذشته در زمینه ی یادگیری واژه ها ی زبان خارجی صورت گرفته، به اهمیت واژه های ترکیبی در یادگیری زبان اشاره کرده اند. بسیاری از یافته ها نشان داده اند که دانش عمومی واژه های ترکیبی دانش آموزان زبان خارجی کافی نیست و این وا ژه ها برای یادگیری زبان خارجی مفید می باشند زیرا یادگیری زبان، درک و تولید آن را تسهیل می کنند (بنسون و ولر،1997). بنابر این، به منظور فا یق آمدن بر مشکلاتی که در یادگیری واژه های ترکیبی توسط دانش آموزان زبان خارجی وجود دارد، الزامی است که به دنبال روشهای تدریس متنوعی باشیم. تحقیق کنونی بررسی مقابله ای تدریس مستقیم و غیر مستقیم واژه های ترکیبی بر روی مهارت گفتاری دانش آموزان ایرانی سطح متوسط است که در حال یادگیری زبان انگلیسی به عنوان زبان خارجی می باشند. بدین منظور 60 دانشجو(24 آقا و 36 خانم) که در رشته های مختلف زبان انگلیسی (ادبیات، مترجمی) در دانشکده زبان های خارجی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قم، مشغول به تحصیل بودند، در این تحقیق شرکت کرده، به صورت تصادفی به دو گروه آزمایشی تقسیم شده و تحت دو آموزش متفاوت (تدریس مستقیم و غیر مستقیم واژه های ترکیبی) قرار گرفتند. در پایان تحقیق، شرکت کنندگان در آزمون سنجش مهارت گفتاری شرکت کرده، نمره های میانگین دو گروه توسط آزمون با نمونه های مستقل مورد بررسی قرار گرفت و بر اساس نتیجه ی این آزمون، فرض صفراین تحقیق رد شد. این بدین معنی ست که تفاوت آماری معنا داری میان تدریس مستقیم و غیر مستقیم واژه های ترکیبی بر مهارت گفتاری دانش آموزان انگلیسی به عنوان زبان خارجی، وجود دارد و افرادی که در معرض تدریس مستقیم واژه های ترکیبی قرار داشتند، عملکرد بهتری در آزمون پایانی نشان دادند. این مطالعه حاکی از این است که تدریس مستقیم واژه های ترکیبی یک روش با ارزش در تدریس محسوب شده، اگرچه لازم به انجام تحقیقات گسترده تری برای تایید بیشتر این یافته ها میباشد.