مطالعات مستقلی در دانش عصبی شناختی و روانشناسی خبر از وجود یک الگوی شناختی در تولید اعداد تصادفی می دهند، که قابلیت تمایز را در جمعیت های بالینی دارا می باشد، اما تاکنون این توانایی افراد، جهت بازشناسی آنان به کار برده نشده است. نتایج بدست آمده از مطالعه تصویری مغز در حین تولید اعداد تصادفی نشان دهنده فعال شدن نواحی خاصی است که این نواحی به عنوان مرکز خلاقیت ذهنی هر فرد شناخته می شود. با توجه به این مسئله که میزان توانایی در ایجاد ابتکار برای هر فرد، در حین انجام کارهای روزانه اش متفاوت است، می توان فرض نمود که این فرد در حین تولید اعداد تصادفی هم میزان ابتکار منحصر به فردی را از خود به نمایش خواهد گذاشت. این مسئله یکی از اساسی ترین اصول این مطالعه است و در این پروژه هدف نهایی، تعیین میزان تمایز ایجاد شده در سری های اعداد تصادفی افراد متفاوت است به صورتی که تخمینی از میزان خطای بازشناسی افراد با استفاده از اعداد تولید شده آن ها، زده شود. برای رسیدن به این هدف، سه پروتکل کاملا جدید بر مبنای مطالعات موجود در این زمینه پایه گذاری و اجرا شدند: پروتکل کلاه، تاس ها و صفحه کلید. داده های مربوط به 30 فرد در این مطالعه، جمع آوری و پردازش شد. افراد شرکت کننده در این پروژه تا حد مقدور از قشرهای متفاوت انتخاب شدند تا نتایج بدست آمده را در این مطالعه، منحصر به قشر خاص نباشد. روش های پردازش پروتکل ها، به چهار روش جدا تقسیم بندی شدند و نتایج هر کدام از آنها در بخش مربوط به خود آورده شده است. بهترین نتیجه در روش چهارم پردازش و بر روی دادگان پروتکل کلاه بدست آمد. در این سطح، از ویژگی های آماری خطی و غیرخطی جهت استخراج ویژگی از اعداد استفاده شد و طبقه بندی کننده خطی با درصد خطای 44% و 33% به عنوان بهترین کلاسبند داده های پروتکل کلاه و تاس ها انتخاب شد و در مرحله آخر ویژگی های استفاده شده در این مرحله ارزیابی شدند. هر چند ابعاد این مطالعه اجازه نتیجه گیری کلی را در این زمینه نمی دهد اما بدست آمدن چنین نتایجی در پردازش اعداد تصادفی بعنوان روش جدیدی در زیست سنجی ها بسیار ارزشمند است.