مقدمه : لرز بعد از عمل یکی از مشکلات شایع به دنبال بیهوشی عمومی و بی حسی نخاعی می باشد که می تواند منجر به عوارض متعددی برای بیمار شود. درمان با کتامین در دوزهای مختلف در لرز بعد از عمل موثر گزارش شده است. هدف از این مطالعه مقایسه اثر تزریق وریدی کتامین با دوز کم در جلوگیری از لرز بعد از عمل جراحی سزارین تحت بی حسی اسپاینال می باشد. مواد و روش ها:در یک کارآزمایی بالینی دوسو کور تصادفی شده 70 بیمار با asa i , ii کاندید عمل جراحی سزارین غیر اورژانس تحت بی حسی نخاعی مورد بررسی قرار گرفتند. بلافاصله پس از انجام اسپاینال، در گروه اول کتامین به میزان mg/kg 2/0 و در گروه دوم نرمال سالین وریدی (پلاسبو) تزریق شد. بیهوشی اسپاینال در پوزیشن نشسته برای همه بیماران در فضای l3-l4 یا l4-l5 و با تزریق بوپیواکائین %5/0 هایپرباریک (mg 5/12) و با سوزن اسپاینال g 25 انجام می شود. درجه حرارت پرده تیمپان و وجود لرز در بیمار از زمان انجام اسپاینال هر 15 دقیقه (از t1تا t4) در بیمار بررسی و نتایج در پرسشنامه ثبت شد. نتایج: در دقیقه 15، هیچ کدام از بیماران 2 گروه لرز نداشتند. در دقیقه 30 و 60 تفاوت معنی دار بین دو گروه از نظر وجود لرز وجود نداشت. در دقیقه 45 بعد از تزریق دارو، وجود لرز در گروه کتامین کمتر از گروه پلاسبو بود. درجه حرارت مرکزی در تمام زمان ها در گروه کتامین بیشتر بود.عوارض جانبی در ریکاوری بین دو گروه تفاوت نداشت و برادیکاردی و هایپوتانسیون حین عمل در گروه کتامین کمتر بود. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که تجویز کتامین با دوز کم در بیماران تحت عمل جراحی سزارین با بی حسی اسپاینال بروز لرز را در این بیماران کاهش می دهد. همچنین این مطالعه نشان داد که میانگین درجه حرارت حین عمل در بیمارانی که پس از انجام بی حسی اسپاینال کتامین وریدی با دوز کم دریافت کرده اند، بیشتر از بیمارانی بوده است که پلاسبو تجویز شده است.

درد یک احساس نامطلوب ویک تجربه ناخوشایند روانی است که با تخریب بافت یا آسیب آن همراه است. درد پس از عمل آثار سوئی را بر سیستم های مختلف بدن بر جا می گذارد و سبب ایجاد تغییرات متابولیک و عصبی وهورمونی نیز می گردد .در کنار پیشرفت هایی که در راستای کاهش مدت زمان اقامت در بیمارستان، کاهش عوارض جراحی و.. انجام شده است، سرویس درد یکی از ارکان های اصلی در کاهش چشمگیر عوارض پس از عمل می باشد. دراین راستا از روش های زیادی از جمله تجویز مسکن تا بلوک عصبی مرکزی و محیطی استفاده می شود ممانتین یکی از نمونه های خوراکی آنتاگونیست های گیرنده nmda از نوع غیررقابتی با شروع سریع اثر و عارضه جانبی کمتر است ؛ همچنین به علت غیرمخدر بودن دارو، سرکوب تنفسی و عوارضی چون وابستگی جسمی که ویژگی داروهای مخدر می باشد را به دنبال ندارد. درمورد تأثیر ممانتین بر کاهش درد حاد مطالعات اندکی در داخل کشورانجام شده است. همچنین با توجه به اینکه در مطالعات عوارض ممانتین به وضوح ذکر نشده است ، میتواند به عنوان داروی کم خطر و قابل قبولی برای کاهش درد مطرح باشد. از این روبر آن شدیم تا تأثیر ممانتین را بر روی درد حاد بعد ازجراحی برداشتن کیست تخمدان به روش لاپاروسکوپی انجام دهیم و در صورت نتیجه مثبت وقابل قبول ، این دارو و این روش را تعمیم داده و در جراحی های دیگر نیز استفاده کنیم. تعداد 100 بیمار دچار کیست تخمدان که تحت لاپاروسکوپی قرار گرفتند، در یک کارآزمایی بالینی دو سوکور، در دو گروه50 نفری مطالعه شدند. نمونه گیری به صورت تصادفی بوده است.پس از اخذ رضایت نامه کتبی، یک ساعت قبل از عمل به یک گروه 20 میلی گرم ممانتین و به گروه دیگر دارویی داده ندشه است. سپس در پایان عمل نمره درد برحسب معیار بصری درد (vas) در ریکاوری (ساعت اول) و همچنین در ساعت 6 پس از عمل بررسی و ثبت گردید. درصورت درخواست داروی مسکن توسط بیمار و داشتن نمره درد بالاتر از 3، به بیمار 1 دوز پتدین داده می شود.داده ها جمع اوری شد و وارد نرم افزار spss 18 شد و با آزمون توصیفی، t-test, paired-t-test, anova مورد ارزیابی قرار گرفت.نتیجه: مصرف 20 میلی گرم ممانتین یک ساعت قبل از عمل جراحی بر کاهش شدت درد حاد بعد از عمل موثر بوده، و سبب کاهش تقاضای مورفین در زمان ریکاوری شده است.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

چکیده ندارد.

hiccup (سکسکه) یک مشکل اساسی بیماران تحت بیهوشی عمومی جهت پونکسیون فولیکول های تخمدان می باشد، که اغلب به علت تحریک واگ ایجاد میشود و ناشی از عدم هماهنگی در حرکات دیافراگم است . جهت کاهش شیوع آن استفاده از هیوسین و آتروپین قبل از شروع بیهوشی بصورت داخل وریدی پیشنهاد شده است . درمانهای توصیه شده شامل: 1) تهویه کردن با دست 2) تجویز مقدار بیشتر شل کننده عضلانی و افزایش عمق بیهوشی 3) تحریک فضای پست نازال با suction cathater میباشد. این تحقیق با اهداف اصلی تعیین اثر پیشگیری داروهای آتروپین و هیوسین در سکسکه و تعیین اثر درمانی کاتاتر پست نازال در درمان سکسکه انجام شد. اهداف فرعی در این تحقیق شامل: -1 تعیین میزان ابتلاء به سکسکه بر حسب نوع دارو (آتروپین، هیوسین، پلاسبو) -2 مقایسه اثر آتروپین، هیوسین با پلاسبو در پیشگیری از سکسکه در این بیماران -3 تعیین درصد بیمارانی که سکسکه در آنها با استفاده از کاتاتر پست نازال از بین رفته است . تحقیق به صورت تجربی و نمونه ها از میان بیمارانی که در ivf تحت بیهوشی عمومی قرار گرفتند، انتخاب شدند. تعداد بیماران 165 نفر بوده و بصورت تصادفی به سه گروه تقسیم شدند که گروه اول پلاسبو، گروه دوم هیوسین (1ml) 20mg و گروه سوم آتروپین (1ml) 0/5mg قبل از شروع بیهوشی به صورت داخل وریدی دریافت کردند و سپس میزان ابتلاء به سکسکه در حین بیهوشی در این سه گروه بررسی و مقایسه شد و برای بیمارانی که دچار سکسکه شده و این عارضه خودبخود بر طرف نگردید، کاتاتر پست نازال گذاشته شد و میزان موفقیت آن در درمان سکسکه بررسی شد و نتایج زیر از این تحقیق بدست آمد: -1 با تجویز هیوسین قبل از شروع بیهوشی در مقایسه با پلاسبو، میزان ابتلاء به سکسکه بصورت قابل توجهی کمتر بود، در صورتیکه با تجویز آتروپین از شروع بیهوشی در مقایسه با پلاسبو میزان ابتلاء به سکسکه بیشتر بود. -2 استفاده از کاتاتر پست نازال سبب از بین رفتن سکسکه در تعداد قابل توجهی از مبتلایان به این عارضه (0/64) گردید.

این پایان نامه با هدف مقایسه اثر دو داروی آتراکوریوم و پانکرونیوم بر روی فشار داخل کره چشم در جراحی کاتاراکت ناشی از سن می باشد که این موضوع به صورت تفکیک فشار داخل کره چشم راست و چپ بررسی شده است.