چکیده تحقیق حاضر به منظور شناسایی رابطه ی راهبردهای یادگیری خودتنظیمی و خلاّقیّت، همچنین رابطه ی این دو مولفه با عملکرد تحصیلی دانشجویان دانشگاه بیرجند انجام شده است، جامعه ی آماری در این پژوهش، شامل کلیه ی دانشجویان کارشناسی ارشد دانشگاه بیرجند که در سال تحصیلی 90- 91 مشغول به تحصیل بودند، و تعداد آنها 1093 نفر است، می باشد. این پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی می باشد. تعداد افراد نمونه 288 نفر بودند، که با استفاده از روش نمونه گیری طبقه ای انتخاب شدند، و برای جمع-آوری داده ها از پرسشنامه 14 سوالی بوفارد و همکاران و پرسشنامه ی خلّاقیّت رندسیپ استفاده شد. همچنین برای سنجش عملکرد تحصیلی دانشجویان از نمره ی معدّل کل آنان استفاده شد. روایی، این ابزار توسط پژوهشگر، (0/87) محاسبه گردید، و نیز این مقدار را برای پرسشنامه ی خودتنظیمی، (77/0) بدست آورده است، در نهایت فرضیه های تحقیق از طریق روش های رگرسیون گام به گام، آزمون تی استودنت و محاسبه ضریب همبستگی ها مورد تجزیه و تحلیل و آزمون قرار گرفت. نتایج نشان داد که راهبردهای خودتنظیمی پیش بینی کننده ی عملکرد تحصیلی می باشد و بین راهبردهای خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی رابطه ی مثبت و معنادار وجود دارد و از لحاظ میزان خودتنظیمی و خلّاقیّت بین دو جنس (دختر و پسر) تفاوت معناداری مشاهده نشد و به علاوه از لحاظ میزان خودتنظیمی و خلّاقیّت، میان دانشجویان دانشکده های مختلف تفاوت معناداری مشاهده نشد. واژگان کلیدی: خلّاقیّت، راهبرد های خودتنظیمی و عملکرد تحصیلی، دانش جویان کارشناسی ارشد.