چکیده : این تحقیق بررسی سبک شناسانه 30 غزل از سعدی و 30 غزل از مولوی می باشد که در سه سطح زبانی ، ادبی و فکری صورت گرفته است . داده ها به صورت آماری تهیه شده اند که نتایج حاصله در قسمت نتیجه گیری ثبت شده است . این روش به صورت دقیق در مقوله های ادبی بر محور چهار آرایه اصلی علم بیان ( تشبیه ، استعاره ، مجاز ، کنایه ) متمرکز بوده است . در قسمت تشبیه بیشتر حول محور ساختمان آن ، در قسمت استعاره ، انواع استعاره و در قسمت کنایه ، مقوله صرفی کلمات کنایه ( اسم ، صفت و فعل ) و همچنین نوع کنایات ( رمز ، تلویح ، ایما ) لحاظ گردیده است . در سطح زبانی به بررسی دو بحث لغوی و صرفی پرداخته شده است که در بحث لغوی بررسی تعداد کلمات در هر غزل ، تعداد کلمات عربی و در بحث صرفی به بررسی اسم و انواع آن از لحاظ ( ذات و معنی ، جامد و مشتق ، ساده و مرکب ، مفرد و جمع و ... ) و به بررسی فعل و اقسام آن از لحاظ ساختمان و زمان و وجه و به بررسی صفت و انواع آن و قید و اقسام آن و حرف و انواع آن که همگی به صورت آماری ارائه گردیده است . سطح فکری هم شامل گزیده ای از اندیشه های هر دو شاعر می باشد که به صورت کلی بیان گردیده است .