هدف : پژوهش حاضر با هدف تعین سهم هریک از طرح واره های ناسازگار اولیه، به عنوان متغیر ملاک در تبیین کیفیت رابطه دوستی با جنس دیگر (تعارض، حمایت و عمق ادراک شده) و پریشانی روان شناختی (علائم افسردگی و اضطراب)؛ همچنین تعیین سهم پریشانی روان شناختی و کیفیت رابطه با جنس دیگر در تبیین یک دیگر، در جمعیت دختران دانشجوی درگیر در رابطه دوستی با جنس دیگر، انجام گرفت. روش : 196 نفر از دختران دانشجوی دانشگاه های تربیت معلم، پردیس کشاورزی دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج که دارای یک رابطه ی دوستی دگر جنس بودند، با پاسخ به سه پرسشنامه ی طرح واره های اولیه یانگ فرم کوتاه (یانگ، 1994)، کیفیت روابط اجتماعی (ساراسون،1983 ) و اضطراب و افسردگی بیمارستانی (زیگموند و همکاران، 1983) در این پژوهش شرکت کردند. یافته ها : یافته های پژوهش نشان داد طرح وارها ی اطاعت و بی اعتمادی/بدرفتاری در کیفیت رابطه بیشترین اثر منفی را دارا هستند. و طرح واره ی انزوای اجتماعی/بیگانگی در تبیین علائم افسردگی وطرح واره ی آسیب پذیری در برابرضرر و بیماری در تبییناضطراب بیشترین نقش را ایفا کردند. همچنین پریشانی روان شناختی نیز در تبیین کیفیت رابطه نقش داشت که بیشترین سهم را افسردگی در تبیین تعارض ایفا کرد. کیفیت رابطه نیز به طور متقابل وبه میزان کمتر در تبیین پریشانی روان شناختی نقش داشت. نتیجه گیری : با توجه به اهمیت روز افزون این دست از روابط بین فردی در شکل دهی به ازدواج و تاثیر این روابط بر سلامتی روان دختران ضروری است که درمان طرح واره های شناسایی شده در این پژوهش در مشاوره های قبل از ازدواج یا مراجعانی با این دست از روابط عاطفی که دچار علائم افسردگی و اضطراب هستند مورد تاکید قرار بگیرد.