نانولوله های کربنی به عنوان یکی از دگرشکل های کربنی و عضوی از خانواده فولرن ها، به دلیل سطح زیاد و اندازه نانومتری مورد توجه بسیاری از پژوهش گران قرار گرفته اند. نانولوله های کربنی پتانسیل قابل توجهی برای داشتن کاربردهایی چون بالا بردن خواص ترکیب های پلیمری، ذخیره ی انرژی، نشر میدان و حس گرها دارا هستند. از جمله گازهایی که نیاز به تشخیص مقادیر بسیار کم آن در محیط از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است، گاز سمی و بسیار خورنده هیدروژن سولفید می باشد. هیدروژن سولفید بعد از نیتریک اکسید و کربن مونوکسید خطرناک ترین گاز جهان به شمار می رود. حس گرهای گازی به منظور تشخیص مولکول های گازی در سال های اخیر مورد توجه بوده است. نانولوله های کربنی به دلیل داشتن سطح زیاد می توانند تعداد بی شماری از موقعیت هایی را که مولکول های گازی در آنجا واکنش نشان دهند، فراهم سازند. جذب مولکول های گازی روی سطح نانولوله های کربنی خام و یا عامل دار، خواص الکتریکی آ ن ها را تغییر می دهد و به آنها این قابلیت را می دهد تا به عنوان یک حسگر گازی عمل کنند. در پژوهش حاضر، از واکنش های افزایشی الکترون دوستی، رادیکالی و دی آزودار کردن به منظور عامل دار کردن نانولوله های کربنی چند دیواره استفاده شده است. گروه های عاملی ایجاد شده بر روی انتها و دیواره های نانولوله ها عبارتند از: گروه های آمینی، آمیدی و گروه های هیدروکسیل. مشتق های به دست آمده، از طریق طیف سنجی مادون قرمز، طیف بینی رامان، آنالیز توزین حرارتی شناسایی شدند و عملکرد آن ها به عنوان حس گر گاز هیدروژن سولفید مورد بررسی قرار گرفت.