چکیده هدف: بررسی مقایسه ای پاسخ عضلات گلوبال و لوکال شکم در افراد سالم و کمردرد غیراختصاصی مزمن و بین دوگروه در وضعیت های باثبات و بی ثبات هوک لایینگ با یک پا که منجر به چرخش محوری در ستون فقرات کمری می گردند. روش بررسی: در این مطالعه غیرتجربی و از نوع موردی شاهدی از 20 مرد سالم غیر ورزشکار و مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی با سابقه بیش از 3 ماه به روش نمونه گیری غیر احتمالی و از نوع نمونه گیری در دسترس و نیز به شکل جور کردن یا مشابه سازی بر اساس سن و جنس استفاده شد. ضخامت چهار عضله شکمی تمامی شرکت کنندگان در انتهای دم و بازدم در سه وضعیت: 1- بلند کردن پا با زانوی صاف در حالت هوک لایینگ روی زمین، 2- روی رل استوانه ای در زیر ستون فقرات و 3- روی رل استوانه ای در زیر ستون فقرات و پای چپ، بوسیله سونوگرافی نوع b با اپلیکاتور خطی 6/6 مگاهرتز اندازه گیری شد؛ با آزمون آماری t مستقل در بین و تحلیل واریانس چندمتغیره در درون دو گروه مقایسه انجام گردید. یافته ها: تنها تفاوت معنی دار مربوط به عضله عرضی شکم در وضعیت 1 می باشد. که در دم 016/0p= و برای بازدم 001/0 p< می باشد. تفاوت معناداری در عضلات گلوبال در سه وضعیت ونیز عضلات لوکال در وضعیت 2 و 3 بین دو گروه یافت نشد. مقایسه ضخامت عضله عرضی و مایل داخلی بیماران و عرضی شکم افراد سالم در بین سه وضعیت با 001/0 p< و مایل داخلی افراد سالم با 021/0 p= معنی دار بدست آمد. نتیجه گیری: عضله عرضی شکم در بی ثباتی ناشی از چرخش محوری ستون فقرات در بلند کردن یکطرفه پا با زانوی صاف در بیماران نسبت به افراد سالم فعالیت کمتری دارد. و با بی ثباتی منجر به چرخش محوری در ستون فقرات کمری از طریق رل استوانه ای عضله پاسچرال عرضی شکم در افراد کمردردی مزمن شبیه به افراد سالم بکار گرفته می شود. در بی ثبات کردن ستون فقرات کمری عضلات شکم با فعالیت بیشتری بکار گرفته می شوند و این افزایش فعالیت برای عضلات مایل داخلی و عرضی شکم معنی دار است.