روش های هموارسازی به طور گسترده برای تجزیه و تحلیل داده های اپیدمیولوژی به ویژه در زمینه بهداشت محیط زیست که در آن روابط غیرخطی غیرمعمول نیست، مورد استفاده قرار می گیرد. این مطالعه براساس سه روش هموارسازی در مدل کاکس (اسپلاین جریمه شده، اسپلاین مکعبی محدود شده و چندجمله ای کسری) انجام شده است. هدف از این مطالعه، بررسی عوامل موثر بر بقای بیماران مبتلا به سرطان معده با استفاده از روش های هموارسازی و مدل خطرات متناسب کاکس و همچنین مقایسه این مدل ها با یکدیگر است. در این مطالعه همگروهی-گذشته نگر، تعداد 216 بیمار مبتلا به سرطان معده که طی سال های 1382 تا 1387 در بیمارستان طالقانی تهران تحت عمل جراحی قرار گرفتند وارد مطالعه شدند. متغیرهای مستقل مورد بررسی، سن هنگام تشخیص، جنسیت، وضعیت متاستاز، اندازه تومور، نوع هیستوپاتولوژی، متاستاز غدد لنفاوی و مرحله پاتولوژی و متغیر پاسخ، زمان بقای بیماران مبتلا به سرطان معده بودند که با استفاده از مدل خطرات متناسب کاکس و روش های هموارسازی در کاکس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. کلیه محاسبات با نرم افزار spss ویراست 18 و r ویراست 2.15.2 انجام شده و معیار مقایسه کارآیی مدل ها نیز ملاک آکاییکه بود. میزان بقای پنج ساله بیماران مورد بررسی30 درصد به دست آمد. متغیرهای سن هنگام تشخیص و اندازه تومور با طول عمر بیماران ارتباط معنی داری داشتند (05/0p<). ملاک آکاییکه و نمودار بقای افراد با اندازه تومور بالای 35 میلی متر و سن بالای 45 سال نیز در مدل های خطرات متناسب کاکس، اسپلاین جریمه شده و چندجمله ای کسری یکسان شده است. با توجه به این که ملاک آکاییکه در مدل های خطرات متناسب کاکس، اسپلاین جریمه شده و چندجمله ای کسری یکسان شد، استفاده از مدل خطرات متناسب کاکس در داده های پزشکی با میزان ناهمواری پایین، به دلیل تفسیر راحت تر و محدود نبودن در استفاده از انواع متغیرهای کمکی، مناسب تر است. همچنین این مطالعه نشان داد که در صورت تشخیص این بیماری در سنین پایین تر و اندازه تومور کوچکتر، خطر نسبی مرگ کاهش می یابد.