حماسه آثار وصفی است که مبتنی بر اعمال پهلوانی،مردانگی، افتخارات وبزرگی های یک قومیا یک فرد. ادبیات قدیم عرب تقریباً از این نوع ادبی تهی می باشد و این نوع حدوداً از اوایل قرن بیستم به صورت رسمی شکل گرفت و رشد نمود. یکی از علل پیدایش این گونه آثار، این است که آن ها،بیانگر تاریخ،آرمان ها و آرزو های پر غرور و افتخار آمیز یک ملت است و شاعر با سرودن آن به مجد و سرفرازی گذشته ی خویش بازمی گردد.در این میان چند تن از شاعران زندگی و شخصیت عظیم امام علی(ع) را برای سرودن حماسه خویش انتخاب نمودند تا ایشان را به عنوان الگوی برتر به جهان معاصر معرفی نمایند و جالب آن که تعدادی از این شاعران مسیحی هستند از جمله آن ها عبد المسیح انطاکی می باشد.وی در 16 شباط 1874 در شهر حلب به دنیا آمد و بعد از انجام فعالیت های ادبی، به سرودن اثر ارزشمند « ملحمه امام علی (ع) » ( مشتمل بر 5595 بیت ) پرداخت که با استادی و هنرمندی تمام جریانات زندگی امام علی (ع) و فضائل و مناقب و دلاوریها و شجاعتهای ایشان و فصاحت و بلاغت و برخی از خطبه ها و حکمت های آن حضرت و حوادث تاریخی زمان امام علی (ع) را در قالب شعر به تصویر کشیده است.زبان شعر انطاکی، زبانی ساده و بی تکلف است و صبغه تعلیمی و بیان گزارش گونه بر شعر او غلبه دارد. کاربرد صور خیال در شعر وی متعادل است و علت اصلی آن، این است که شعر دینی و تعلیمی ظرفیت کمتری برای به کار گیری آزاد صور خیال دارد. تصویر سازی های انطاکی در حکم ابزاری است برای وصول به معانی مورد نظر وی که همان ذکر ساده و همه فهم جریانات زندگی امام علی (ع) است. بیشترین حجم از صور خیال در شعر او مربوط به تصاویر استعاری است که این امر به تصاویر شعریش تحرک و پویایی بخشیده .