تحقیق حاضر به بررسی رابطه بین محافظه کاری حسابداری و تعهدات بدهی در شرایط مختلف عدم تقارن اطلاعاتی بین سرمایه گذاران ومدیران است. عدم تقارن اطلاعات موجب اعمال محافظه کاری بیش تری در گزارشگری مالی می شود. محافظه کاری هم به نوبه خود انگیزه و توان مدیران را در دستکاری اطلاعات حسابداری، تقلیل و بدین ترتیب هزینه های نمایندگی ناشی از عدم تقارن اطلاعات را کاهش می دهد. نتایج آزمون های تجربی با استفاده از اطلاعات مربوط به نمونه ای از شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در صنعت خودروسازی طی دوره 1383 تا 1387حاکی از وجود رابطه مثبت و معنی داری میان محافظه کاری حسابداری و تعهدات بدهی است . علاوه بر آن نتایج تحقیق نشان می دهد که طبق پیش بینی ما، تغییر عدم تقارن اطلاعاتی موجب تغییر درسطح رابطه محافظه کاری حسابداری و تعهدات بدهی می شود. تغییرات محافظه کاری با تغییرات بدهی همسو است. به بیانی دیگر هرگاه محافظه کاری افزایش یابد بدهی نیز افزایش می یابد . داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آماری ، ضریب همبستگی پیرسون و آزمون معنی داری تجزیه و تحلیل و تفسیر شده است. در این تحقیق دو فرضیه اصلی وچهار فرضیه فرعی را مطرح نموده ایم . نتایج حاصل از آزمون فرضیه های اصلی نشان می دهد، که متغیر تعهدات بدهی دارای رابطه بالایی به میزان 6/66 درصد با متغیر حسابداری محافظه کارانه در نظام عدم تقارن اطلاعات بالا داشته است، یعنی این دو متغیر در شرکت های مد نظراین تحقیق دارای رابطه مثبت و معنی داری با هم می باشند (تایید فرضیه اصلی اول تحقیق: بین تعهدات بدهی و حسابداری محافظه کارانه در نظام عدم تقارن اطلاعات بالا، ارتباط معناداری وجود دارد).همچنین متغیر تعهدات بدهی دارای رابطه ای به میزان 6/26 درصد با متغیر حسابداری محافظه کارانه در نظام عدم تقارن اطلاعات پایین داشته است، یعنی این دو متغیر در شرکت های مد نظراین تحقیق دارای رابطه مثبت و معنی داری با هم می باشند. (تایید فرضیه اصلی دوم تحقیق: بین تعهدات بدهی و حسابداری محافظه کارانه در نظام عدم تقارن اطلاعات پایین، ارتباط معناداری وجود دارد).