هدف این تحقیق، بررسی رابطه محافظه کاری مشروط در حسابداری و کارایی سرمایه گذاری است. انتظار می رود محافظه کاری مشروط با شناسایی به هنگام درآمدها و هزینه ها، کارایی سرمایه گذاری را از سه مجرای اصلی افزایش دهد : (1) با کاهش عدم تقارن اطلاعاتی بین سهامداران بیرونی و مدیران، به وسیله تسهیل نظارت بر تصمیمات سرمایه گذاری مدیران؛ (2) با افزایش انگیزه های مدیریتی برای رها سازی هر چه زودتر اجرای پروژه های ضعیف و به عهده گرفتن تعداد کمتری ازسرمایه گذاری های با خالص ارزش فعلی منفی ؛ و (3) با تسهیل دسترسی به تامین مالی بیرونی با قیمتی پایین تر. با استفاده از یک نمونه شامل 226 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، در محدوده ی زمانی 1382- 1389 ، یافته ها نشان می دهند رابطه ای منفی بین محافظه کاری مشروط وسرمایه گذاری بیشتر/ کمتر از حد بهینه وجود دارد. هر چه گزارشگری محافظه کارانه ی شرکت بیشتر باشد، کارایی سرمایه گذاری بیشتر و در پروژه هایی با سودآوری بیشتر خواهد بود.این نتایج با جریان رو به رشد تحقیقاتی که بیان می کنند حذف محافظه کاری از چارچوب حسابداری، می تواند منجر به نتایج اقتصادی نامطلوب شود، همراستا هستند.