چکیده ایالات متحده پس از وقوع حوادث تروریستی 11 سپتامبر 2001، در اکتبر همان سال به بهانه مبارزه با تروریسم و بنیادگرایی اسلامی به کشور افغانستان حمله نمود. ایالات متحده در طی سال های حضور در افغانستان در جهت مبارزه با تروریسم آشکار ساخت که مبارزه با تروریسم هدف کوتاه مدت و عاملی برای حضور بلند مدت و دستیابی به اهداف استراتژیک در قلب آسیا است. با توجه به موقعیت ژئوپلتیکی بی نظیر افغانستان در مرکز آسیا و هم مرز بودن با کشورهای مهم چین، ایران و جمهوری های آسیای مرکزی که دارای انرژی و حیات خلوت روسیه محسوب می شوند، این پژوهش به دنبال پاسخگویی به این سوال است که طی گذشت یک دهه از حضور آمریکا در افغانستان اهداف استراتژیک ایالات متحده در این کشور چه بوده است؟ در پاسخ به این سوال فرضیاتی نظیر: مهار و کنترل هر یک از قدرت های منطقه ای چین، روسیه و ایران که مهمترین رقبای آمریکا در آسیا هستند مطرح می شود. ایالات متحده در کنار مبارزه با تروریسم در افغانستان توانسته تاثیرات منفی امنیتی، اقتصادی و سیاسی بر رقبایش در منطقه داشته باشد. حضور بلند مدت ایالات متحده در افغانستان که با پیمان استراتژیک واشنگتن – کابل جنبه قانونی پیدا کرد، در راستای تثبیت هژمونی آمریکا در مرکز آسیا صورت گرفته است، که به دنبال جلوگیری از قدرت یابی و هژمونی طلبی قدرت های چین، روسیه و ایران می باشد. یافته های این پژوهش نشان می دهد که تلاش آمریکا همواره این بوده که از هژمونی و رهبری هر یک از قدرت های منطقه ای رقیب جلوگیری به عمل آورد.