در این پایان نامه عملکرد لرزه ای دو ساختمان مجاور 4 طبقه که با استفاده از میراگر های اصطکاکی در طبقات مشابه به هم متصل شده اند، مورد ارزیابی قرار گرفته است. ابتدا جهت رفتار سنجی و بررسی کارایی سیستم های متصل از دو سیستم یک درجه آزادی با رفتار های مختلف نیرو-تغییرمکان استفاده شده و نیروی لغزش بهینه برای آنها برآورد گردیده است. نتایج حاصل از بررسی رفتار لرزه ای دو سیستم یک درجه آزادی جهت انتخاب مشخصات دو ساختمان مجاور و متصل 4 طبقه استفاده شده است. سیستم باربر جانبی در ساختمان اول قاب خمشی ویژه بوده و بر اساس ضوابط آیین نامه ای طراحی شده است. در طراحی این ساختمان، درصدی از برش ساختمان معیوب به مقدار برش آیین نامه ای اضافه شده است. ساختمان دوم نیز دارای سیستم باربر جانبی مشابهی است با این تفاوت که یکی از اصلی ترین اصول طراحی قاب های ویژه یعنی رعایت نسبت مقاومت تیر به ستون متصل به گره بر اساس آیین نامه رعایت نشده است و ساختمان دارای مود شکست طبقه نرم می باشد. به این ترتیب ساختمان دوم به عنوان یک ساختمان معیوب در نظر گرفته شده است. سپس این دو ساختمان در طبقات مشابه بوسیله میراگر اصطکاکی به هم متصل شده و نیروی لغزش بهینه در میراگرها در دو حالت نیروهای لغزش ثابت و نیروهای لغزش متفاوت در طبقات محاسبه شده است. جهت تاثیر عدم قطعیت ذاتی موجود در زمین لرزه، 20 رکورد زلزله بکار گرفته شد. تحلیل دینامیکی افزایشی قبل و بعد از اتصال دو سازه انجام گرفته و از نتایج حاصل شده به منظور تعیین منحنی شکنندگی و میانگین نرخ وقوع سالیانه حالات حدی استفاده گردید. با توجه به نتایج حاصل شده، این روش می تواند در آینده به عنوان یکی از راهکارهای مقاومسازی لرزه ای بافتهای فرسوده، ساختمان های با طراحی نادرست و یا ساختمان هایی که با ضوابط آیین نامه های قدیمی طراحی شده اند، در ایران مورد استفاده قرار گیرد.