پس از پایان عصر یکپارچه سازی عمودی، هم اکنون دوره برون سپاری فعالیت-های سازمانی ظهور کرده است. برون سپاری، سازمان ها را از درگیری با وظایف روزمره رها کرده و مدیریت را قادر می سازد بر نقاط قوّت و قابلیت های اصلی خود که اساس رقابت پذیری و موثرترین عامل موفقیت آنهاست، متمرکز شوند. لذا، با توجه به اهمیت و جایگاه برون سپاری، مقاله حاضر به بررسی عوامل موثر بر توسعه برون سپاری فرآیندها پرداخته است. بدین منظور، بر اساس مدل پیشنهادی توسط جی والد (2010)، شش فرضیه تدوین گردیده است. رویکرد پژوهش از نوع توصیفی/همبستگی و جامعه آماری آن، شامل کلیه کارکنان سازمان تأمین اجتماعی بوده که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده تعداد 214 مورد انتخاب گردید. برای گردآوری داده ها از روش های کتابخانه ای و میدانی استفاده شده و در نهایت، پس از جمع آوری و تلخیص داده ها، به منظور تحلیل و تفسیر فرضیه های پژوهش از تکینیک مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شده است. یافته های پژوهش موید آنست که از بین عوامل تأثیرگذار، پنج عامل تأثیر مثبت معناداری بر توسعه برون سپاری فرآیندها داشته اند که به ترتیب اولویت عبارتند از؛ 1) نگرش مثبت نسبت به برون سپاری، 2) مزایای ادراکی ناشی از برون سپاری، 3) تمرکز بر شایستگی های اصلی، 4) منافع هزینه ای و 5) بهبود کیفیت. در واقع، عوامل ادراکی و نگرشی در نقش واسطه، توسعه برون سپاری فرآیندها را تسهیل می نمایند.