اثر عصاره آبی ریحان روی رشد، تحریک سیستم ایمنی و ایجاد مقاومت نسبت به قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا در ماهی قزل آلای رنگین کمان مورد پژوهش قرار گرفت. برای این منظور، ماهیان قزل آلای رنگین کمان با میانگین وزنی 6/0±12 گرم به مدت 48 روز با غذای حاوی عصاره آبی ریحان( 0، 30، 60، 120و240 میلی گرم بر کیلوگرم غذا) مورد تغذیه قرار گرفتند. در پایان دوره غذادهی، میزان فاکتور-های رشد و فاکتور های خونی مورد سنجش قرار گرفت. پس از دوره غذادهی، ماهیان با قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا آلوده شده و درصد بقا و فاکتور های خونی مورد سنجش قرار گرفت. نتایج بدست آمده از سنجش فاکتور های رشد نشان داد بین تیمار های آزمایش از لحاظ میانگین وزن نهایی، افزایش وزن بدن، درصد افزایش وزن، ضریب تبدیل غذایی و نرخ رشد ویژه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (p>0.05). سنجش فاکتور های خونی در مدت 48 روز تغذیه نشان داد که بیشترین میزان گلبول قرمز، سفید و هموگلوبین در تیمار 120 و 240 میلی گرم نسبت به تیمار شاهد مشاهده شد (p<0.05). میزان آلبومین در تیمار 120 میلی گرم بیشترین مقدار و میزان گلوبولین در این تیمار کمترین مقدار بود (p<0.05) در حالی-که از لحاظ میزان پروتئین تام تفاوت معنی داری بین این تیمار و تیمار شاهد، 60 و240 میلی گرم مشاهده نشد (p>0.05). میزانigm در تیمار های آزمایش تفاوتی را نشان نداد (p>0.05). میزان بازماندگی در تیمار های تغذیه شده با عصاره آبی ریحان بعد از آلوده سازی نشان داد که بیشترین میزان بقا در تیمار 120 میلی گرم عصاره آبی ریحان مشاهده شد که دارای اختلاف معنی دار با تیمار شاهد بود (p<0.05). سنجش فاکتور های خونی بعد از آلوده سازی نشان داد که میزان گلبول قرمز، سفید و هماتوکریت در تیمار 120 میلی گرم تفاوت معنی داری نسبت به تیمار شاهد نشان داد (p<0.05). از نظر میزان پروتئین تام و گلوبولین تفاوت معنی داری بین تیمار های آزمایش مشاهده نشد(p>0.05) در صورتی که میزان آلبومین در تیمار 30 میلی گرم عصاره آبی ریحان کمترین مقدار بود( p>0.05). میزان igm در تیمار 30 میلی گرم کمترین مقدار بوده و دارای اختلاف معنی داری با تیمار شاهد و سایر تیمار های آزمایش بود (p<0.05). از این رو به نظر می رسد عصاره آبی ریحان اگر چه روی رشد قزل آلای رنگین کمان اثری ندارد اما می تواند اثر تحریک کنندگی و افزایش بازماندگی نسبت به قارچ ساپرولگنیا پارازیتیکا را در این ماهیان داشته باشد.