مهندسی رودخانه، روشی نوین در جهت استفاده بهینه از رودخانه ها و مهار سیلاب می باشد. در این راستا هم اکنون در کشور نقشه های پهنه بندی سیلاب استفاده می شود. مبنای تهیه این نقشه ها، سیلاب هایی با دوره بازگشت ثابت برای رودخانه ها و اراضی حاشیه آنها بوده و میزان خسارات وارده به این مناطق، در تهیه آنها نقشی ندارد؛ لذا اثربخشی کمی دارند. امروزه در کشورهای پیشرفته جهان، استفاده از تحلیل ریسک به منظور مدیریت سیلاب و تهیه نقشه خطرپذیری سیل به عنوان رویکردی نوین مطرح می باشد. هدف کلی در این تحقیق، بررسی اثرات ماهانه و فصلی ضریب زبری مانینگ بر روی رفتار هیدرولیکی سیلاب و در نهایت، تحلیل خسارات ناشی از سیلاب های با دوره بازگشت های مد نظر می باشد. بدین منظور از نقشه توپوگرافی با مقیاس (1:500) در مدل hec-rasبرای تحلیل هیدرولیک جریان و نقشه های پهنه بندی سیلاب در محیط gis استفاده شده ودر نهایت از مدل hec-fda برای تحلیل خسارات وارده به اراضی حاشیه رودخانه با در نظرگرفتن چهار نوع کاربری (اراضی کشاورزی، باغات، مناطق مسکونی و پارک) به صورت تلفیقی استفاده شده است. با توجه به سیلاب های مخرب منطقه آذربایجان غربی، رودخانه سیمینه رود در محدوده شهرستان بوکان، به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که، با افزایش ضریب زبری مانینگ در بستر رودخانه، پهنه سیلاب و به تبع آن خسارت وارده افزایش می یابد. در حالی که افزایش ضریب زبری مانینگ در سواحل رودخانه، باعث کاهش پهنه های سیل و خسارات ناشی از آن می شود.