چکیده: موضوع توزیع درآمد عواملی و تاثیر آن بر نابرابری، در ادبیات کلاسیک اقتصادی از ارکان اصلی مطالعات بوده است. اما با تکیه اقتصاددانان قرن بیستم اعم از کینزی ها و نئوکلاسیک ها بر ثبات سهم عوامل این بحث از رونق می افتد. در نهایت پساکینزی ها ضمن قبول امکان تغییر در سهم عوامل، ارتباط توزیع درآمد شخصی و عواملی را رد می کنند. نوشته ی حاضر با احتساب کارگران غیر ماهر در معادلات بازار کار، با رد نظریه ی ثبات سهم عوامل، به انتقاد از نظریه ی پساکینزی در عدم ارتباط توزیع درآمد شخصی و توزیع درآمد عواملی می پردازد. در این نوشته همچنین با استفاده از تابع تولید ces به تحلیل تاثیر تغییر در سهم عوامل تولید بروی رشد اقتصادی از دو مسیر جداگانه پرداخته می شود. ما با بررسی داده های سری زمانی سالهای1389-1370 در اقتصاد ایران، تاثیر تغییر در توزیع سهم عامل کار در تولید بر توزیع درآمد شخصی را بررسی می کنیم. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که در دوره ی ذکر شده مقدار سهم عامل کار در تولید تاثیر معکوسی بروی ضریب جینی به عنوان شاخصی برای توزیع درآمد شخصی می گذارد. به علاوه نتایج تجربی گویای تاثیر مثبت افزایش سهم عامل کار با دو وقفه ی زمانی بروی رشد اقتصادی است. واژگان کلیدی: توزیع درآمد شخصی، سهم عامل کار،کارگران غیر ماهر، رشد اقتصادی jel classification: d31-d33-e21-e22-o40-o47.